martha schreef: za 23 mar 2019, 18:07
Ongelooflijk dat Judith hier verdorie nog als de schuldige wordt aangezien.Dus iedere alleenstaande moeder mag niet meer gaan werken, mag niet meer leven, moet 100% klaarstaan om de verwende kinderen nog meer te bepamperen.
Ze zijn allebei zowel dader als slachtoffer Martha, en dat gaat niet over werken of leven. Stan is dader van motten uitdelen aan zijn moeder maar hij is het slachtoffer van een gebrek aan aandacht en empathie vanwege zijn moeder.
Judith is slachtoffer van oudermishandeling maar schuldig aan emotionele verwaarlozing van Stan.
En het werd een vicieuze cirkel waar ze niet meer uit geraakten.
Dat gaat niet over verdedigen of schuldig bevinden maar gewoon over het geheel van puzzelstukjes in elkaar laten passen.
Elha schreef: za 23 mar 2019, 19:44
Er wordt hier en in de topic van Stan constant gezegd dat Judith Stan verwaarloosde en niet naar hem om keek maar ik vind dit totaal niet waar, Judith gaf echt om haar zoon en ze probeerde echt haar best te doen voor iedereen maar soms heeft het ene kind wat meer aandacht nodig (na wat Emma had meegemaakt). Ik vind dat Stan Judith haar geluk had moeten gunnen ipv de relatie kapot te maken.
Sinds wat Emma meegemaakt heeft, heeft Judith geen aandacht meer gehad voor Stan en nadien viel iedereen waar hij nog een beetje kon op rekenen weg. Hélène, Renée, Tom...
Ik heb de indruk dat Stan, doordat ze samen naar de instelling op bezoek kwamen, Tom en Judith zich weer zouden verzoenen. Waarschijnlijk daarom, en omdat het weer wat beter ging tussen hen, ging hij weer bij Judith wonen en ja, ze hebben nog 1x allemaal samen gegeten toen Stan weer thuiskwam. Nadien verviel Judith opnieuw in haar oude gewoontes: ofwel Stan negeren of Stan uitschelden. Maar luisteren? Nooit.
Toen Floris daar was blijven slapen stond er een ontbijtbuffet op tafel, een klein hotel waardig. Als Stan de frigo opentrekt is er nooit iets. Het enige wat hij dan krijgt is wat geld voor de frituur, de Chinees, het pitakot of wat ook. Zelfs toen hij het haar letterlijk zei stond ze te kijken als een koe naar een trein zonder er verder op in te gaan.
Op Emma moet hij ook al niet rekenen, dat is een verwend kreng puur sang die Judith constant rond haar vingertje weet te winden maar ook zelden of nooit een goed woord voor Stan over had.
En ja, ik ben ook met zulke exemplaren opgegroeid. Nooit een goed woordje, nooit aandacht, altijd afwezig zelfs al waren ze fysiek aanwezig en ook een totaal gebrek aan empathie. Ik heb ze geen klop gegeven en ik heb niemand vals beschuldigd, ik beperk gewoon het contact tot het absolute minimum. Omdat Stan minderjarig is, is dit voor hem niet mogelijk.
Waar het eigenlijk om gaat is dat het geen zwart/wit verhaal is. Iedere speler heeft zijn aandeel in het gebeuren, de één al wat meer dan de ander, maar heel dat dysfunctionele gezin is de som der delen van de bom die nu eindelijk ontploft is