Vorige week Tot Altijd gezien. Met voorsprong de meest slaapverwekkende film die ik in lange tijd gezien heb.
Misschien een goeie film voor diegene die tegen euthanasie zijn, want het thema wordt de ganse film je strot in geramd tot vervelens toe. Maar voor mij mocht hij toch iets rapper dood gaan. En dan hoorde ik nog dat Ben X nog veel erger is.
Enfin, de laatste keer in ieder geval dat ik een film van Nic Balthasar gekozen heb.
lord F. schreef:Vorige week Tot Altijd gezien. Met voorsprong de meest slaapverwekkende film die ik in lange tijd gezien heb.
Misschien een goeie film voor diegene die tegen euthanasie zijn, want het thema wordt de ganse film je strot in geramd tot vervelens toe. Maar voor mij mocht hij toch iets rapper dood gaan. En dan hoorde ik nog dat Ben X nog veel erger is.
Enfin, de laatste keer in ieder geval dat ik een film van Nic Balthasar gekozen heb.
Heb hem ook gezien. Ik vond hem best goed meevallen.
ja! The Artist noemde ik ergens een verademing... Met voorsprong de beste film die ik (in 2011?) zag!
Het leven is eventjes rooskleurig nadat je de zaal verlaat.
En dankzij de prijzen die hij won wordt hij nu hernomen in m'n stamcinema. Iemand zin om mee te gaan..?
@Lord F.
Ben X vond ik best meevallen... maar ik geef toe dat ik mij pas opnieuw tevreden voelde na het einde. Maar... niet een film die ik dikwijls zou bekijken...
@de lieve lezertjes
En! Na languitkijken, de film met Adèle Blanc-Sec bekeken. Met, omdat de figuur en enkele bijfiguren gebruikt werden uit de stripreeks. Is met dat even een lekker luchtig en bijtend filmpje. Vive la France, in dit geval. (oohkee, eigenlijk voor de Artis ook)
Adele blijkt hier een zusje te hebben die ze zelf in een planttoestand verkreeg. Ze zet een heel plan op om de zus weer tot mens te maken, er komen mummies, een gekke professor, een bioloog met assistent, burocratie en wat Frankrijk in de 20ste eeuw (mocht je dat vergeten, ze herinneren u er wel aan) aan te pas.
Het wordt een Indiana Jones op z'n Frans genoemd. Wel ja. Maar beter.
Alma, Bertha, groot gelijk!
Sarita Therror schreef:
The Artist noemde ik ergens een verademing... Met voorsprong de beste film die ik (in 2011?) zag!
Het leven is eventjes rooskleurig nadat je de zaal verlaat.
En dankzij de prijzen die hij won wordt hij nu hernomen in m'n stamcinema. Iemand zin om mee te gaan..?
@Sarita:Zouden we hem niet eens huren en samen kijken?
Sarita Therror schreef:ja! The Artist noemde ik ergens een verademing... Met voorsprong de beste film die ik (in 2011?) zag!
Het leven is eventjes rooskleurig nadat je de zaal verlaat.
En dankzij de prijzen die hij won wordt hij nu hernomen in m'n stamcinema. Iemand zin om mee te gaan..?
wordt door de pers beoordeeld als een trage maar schitterende film. 'je verlaat de zaal met trillende ziel'
Nou...
Ik vond 'm niet zozeer traag, het ritme zat goed en je kreeg tijd om de figuren te bekijken en te beoordelen, maar wel onbevredigend. De film stopt op een moment waar het eigenlijk nog maar goed aan het beginnen was, precies of de toegestane tijd op was... het zou nog alle kanten op gekund hebben met de overlevende figuren.
Afgelopen week een aantal interessante films gezien.
1. Hugo : ik wist helemaal niet waar deze film over ging en wist dus ook niet wat ik ervan moest verwachten - alleen dat ik toch altijd nieuwsgierig ben naar een nieuwe film van Scorsese. Het bleek een kinderfilm te zijn, maar toch boeiend genoeg om ook als volwassene van te genieten - alhoewel voorspelbaar.
2. You will meet a tall black stranger : de laatste jaren ben ik echt een Woody Allen fan geworden en ik ben dus bevoordeeld maar dit zal toch nooit in het lijstje van zijn beste films voorkomen alhoewel alle typische ingrediënten voor een Allen film voorradig zijn.
3. Precious : film over een zwaarlijvig meisje dat in erbarmelijke omstandigheden opgroeit en toch probeert vooruit te komen in de wereld. In principe zou dit een gewone melige weekendfilm zijn, maar de acteerprestaties van de hoofdrolspeelster en haar moeder tillen dit naar een hoger niveau.
4. Invictus : over de begintijd van Nelson Mandela als president van het nieuwe Zuid-Afrika en hoe hij probeert de verdeelde natie samen te brengen door de Springboks - het bijna uitsluitend blanke rugby team - te steunen in hun race naar de finale van de wereldbeker. Morgan Freeman IS gewoon Mandela ! Van deze film werd ik echt vrolijk en kreeg ik af en toe tranen in de ogen van puur geluk.
5. Vinyan : een gedeeltelijk Belgische productie, met een heel "onbelgisch" scenario. Het verhaal lijkt vrij simpel, een echtpaar gaat op zoek naar hun kind dat verdwenen is tijdens de tsunami maar zo simpel is het allemaal niet. De omgeving waarin ze terecht komen is hallucinant en na het kijken van deze film is de kans op een nachtmerrie groot.
eddy en nancy schreef:
5. Vinyan : een gedeeltelijk Belgische productie, met een heel "onbelgisch" scenario. Het verhaal lijkt vrij simpel, een echtpaar gaat op zoek naar hun kind dat verdwenen is tijdens de tsunami maar zo simpel is het allemaal niet. De omgeving waarin ze terecht komen is hallucinant en na het kijken van deze film is de kans op een nachtmerrie groot.
Een on-Belgisch scenario??
Kijk zeker eens naar Calvaire, de vorige film van Fabrice Du Welz. Die is nog een stuk scherper/grappiger dan deze. Maar Vinyan mag er ook wel zijn met dat verhaal dat hoe langer hoe meer een nachtmerrie wordt.
Ik heb net naar Calvaire gekeken, bedankt voor de tip. De regisseur lijkt echt wel een voorliefde te hebben voor mensen "met een hoekje af". Zomaar een bosweg inrijden durf je niet meer na deze film, alhoewel ik me afvraag of ik zo snel zou beginnen flippen als het slachtoffer. De scène in het café is gewoonweg hilarisch, maar het dansje is misschien wel afgekeken van Any way the wind blows.
eddy en nancy schreef:Ik heb net naar Calvaire gekeken, bedankt voor de tip. De regisseur lijkt echt wel een voorliefde te hebben voor mensen "met een hoekje af". Zomaar een bosweg inrijden durf je niet meer na deze film, alhoewel ik me afvraag of ik zo snel zou beginnen flippen als het slachtoffer. De scène in het café is gewoonweg hilarisch, maar het dansje is misschien wel afgekeken van Any way the wind blows.
In een Hollandse recensie schreven ze ooit eens dat de film (Calvaire) nog veel leuker wordt als je je inbeeld dat het hoofdpersonage Helmut Lotti is.
En moet zeggen dat ik strijk lag toen ik dat las.
(de herbergier zou trouwens de Waalse Urbanus moeten zijn)