vanavond - eindelijk - weer eens in de cinema geraakt, 't was al weer véél te lang geleden... (vandaag op de kop af 1 maand, niet van mijn gewoonte
)
"slachtoffer" van dienst was
Transamerica, en 't was meteen een hele goeie
Felicity Huffman verdiende met recht en rede die Oscarnominatie voor beste vrouwelijke hoofdrol, ze zet Bree Osborne, een pre-operationele transseksueel, met zoveel gevoel neer, dat je het écht gelooft, een hele puike prestatie
(zeker als je haar ervoor enkel als vermoeid moederfiguur in Desperate Housewives hebt gezien
)
en passant krijg je nog wat rare Amerikanen te zien op haar tocht doorheen Amerika met haar zoon, hangt die zoon de ongelooflijke etter uit en krijg je haar al even gestoorde familie te zien...
een dramatische film met een humoristische ondertoon maar zeker en vast een aanrader
), een degelijke Matt Damon (anders niet mijn favoriet) en Clive Owen in een slechterikenrol (met een minimum aan dialoog, maar dat heeft hij niet nodig)
) want de blote borsten sloegen je totaal ongepast om de oren... da's gewoon een hele goedkope manier om de lachers (die niet veel gewoon zijn) op je hand te krijgen... het mocht toch ietsje intelligenter 
In 24-stijl volgen we de gebeurtenissen van die dag in real-time bij de verkeersleiders en vooral aan boord van vlucht United 93, het enige vliegtuig dat die dag z'n doelwit niet haalde omdat de passagiers in opstand kwamen tegen de kapers omdat ze al op de hoogte waren gekomen wat er die dag nog gebeurt was. Hoewel je dus al weet hoe de film zal aflopen kan je je toch enorm goed inleven in het verhaal en zelfs de kapers worden op een menselijke manier geportreteerd. Enfin, één van de betere films terug van dit jaar. 
)
