Thuisforum.be

Hallo iedereen,
Elke week koop ik een aantal magazines waar vaak interviews in staan met thuis-acteurs.
Zijn er mensen die het graag zouden hebben dat ik deze interviews hier plaats zodat iedereen ze kan lezen?
Ik zou het in dit topic plaatsen omdat er vaak spoilers zitten in de interviews zelf.

Groetjes Dorien

Ik vind dat wel cool! Kom je dat dan vaak tegen??? Ik lees alleen maar mannenlectuur heb dus geen idee of het hier in Nederland gewoon is dat soaplandvele interviews geeft. Weet wel dat Wim pas in de Dag Allemaal stond

Leuk als je ze hier zou plaatsen, de "Dag Allemaal" koop ik wel eens, maar andere bladen veel minder.

Meestal koop ik Dag Allemaal, Story en Primo TV-Gids.
Ja ik ben een beetje zot van de roddelboekjes

Kwast schreef:Ik vind dat wel cool! Kom je dat dan vaak tegen??? Ik lees alleen maar mannenlectuur heb dus geen idee of het hier in Nederland gewoon is dat soaplandvele interviews geeft. Weet wel dat Wim pas in de Dag Allemaal stond

Ik zal eens kijken of ik deze nog heb liggen en dan zet ik het hier op. Als er mooie foto's bij staan zal ik deze ook proberen inscannen.

Haha gaaf zeg! Ik lees die dingen alleen bij de kapper. Hier is men vooral tuk op het koningshuis. Vind het niet zo boeiend welke kleur onderbroek Beatrix draagt maar tof tof. Ik vind de Humo wel leuk, die is het sporadisch in Nederland ook te koop. Dag Allemaal geloof ik ook maar alleen in de grensstreek niet in het boerengat waar ik woon.

ja zou wel fijn zijn doken18!

Lijkt mij een prima idee!

Heel leuk inderdaad!

Hier zijn al de eerste 4 interviews.
Ik verwittig wel al op voorhand dat de foto's niet altijd van super goede kwaliteit zijn omdat deze zijn ingescand.

In totaal heb ik hier al 24 artikels liggen die ik dan in groepjes hier zal plaatsen.

Groetjes Dorien

Een artikel met Annick Segal uit de primo tv gids van 24 mei 2011.



Het intieme alfabet van Annick Segal



Van hokjesdenken houdt ze niet, net zo min van jaloerse blikken of kopen op krediet. Inspiratiebronnen? Die heeft ze dankzij de serie 'Thuis' in overvloed."Mijn medeacteurs inspireren me dagelijks." Annick Segal is bekend als de op-en-top vrouwelijke Rosa, maar ook in het echte leven is ze een passionele vrouw.

Andere geslacht
Een term die wat mij betreft overboord gegooid mag worden. Ik heb zelf erg veel mannelijke zogenaamde kenmerken. En mijn man barst van de zogenaamde vrouwelijke trekjes. Al dat hokjesdenken, ik word er gek van. Die twee geslachten zijn handig voor de voortplanting, maar moet je plots een keurslijf aangemeten krijgen omdat je een piemeltje hebt? Dat is misschien ook wel de reden waarom er voor vrouwen een glazen plafond bestaat. Omdat we steeds te horen krijgen dat we voor onze kinderen moeten zorgen in plaats van voor onze carrière te kiezen. Een vrouw moet niet zus en een man moet niet zo zijn, dat is allemaal flauwekul. Vrouwen kunnen geen kaart lezen? Wel ik kan dat wel! Ik ben zelfs heel Europa doorgetrokken met de kaart.

Bankrekening
Er moet genoeg geld op mijn bankrekening staan. Ik ga nooit onder nul. Als het moet, schrijf ik wel wat geld over van mijn spaarrekening. De grootmoeder van mijn man had een heel goede uitspraak over geld: "Als ik er geen geld voor heb, dan heb ik er ook geen goesting in." Iets op krediet kopen doe ik nooit. Onze zetel is bijvoorbeeld vreselijk oud en moet vervangen worden, maar er is zopas een nieuw dak gelegd en de gevel moet geschilderd worden. Er is geen geld voor nieuwe meubels, dus kopen we er geen. Zelfs niet als die 'slechts' vijftig euro per maand kosten. Daar begin ik niet aan. Ik zit nog liever op de grond. Ik heb heel veel geduld en kan lang wachten. Naar iets verlangen heeft ook zijn charmes.

Culinair
Ik verwen mensen graag met lekker eten. Mijn kast bulkt uit van de kookboeken. Klassieke gerechten, patisserie,... alles kan ik tot een goed einde brengen. Ik heb onlangs nog een croque en bouche gemaakt die gezien mocht worden en ongelooflijk lekker was. Stoofvlees met frieten is zo'n andere favoriet in mijn keuken. Maar ook de Italiaanse, Griekse en Franse bereidingen hebben voor mij geen geheimen.

Dood
De dood van mijn moeder, vier jaar geleden, heeft mij voor het leven getekend. Mama's overlijden is een keerpunt geweest. Plots kom je tot de conclusie dat het leven eindig is, terwijl je dat voordien niet ten volle besefte. De dood van mensen die je graag ziet, confronteert je met de eindigheid. Plots besef je dat je van iedere dag moet genieten.

Eerste keer
De drieduizendste aflevering van 'Thuis' is in zicht, nu vrijdag 27 mei is het zover, maar ik herinner me nog heel goed de allereerste keer dat 'Thuis' op televisie kwam. Dat was op 23 december 1995, twee dagen na mijn 35ste verjaardag. Ik weet nog hoe trots mijn schoonvader was toen we de allereerste aflevering samen bekeken. Je kon onmogelijk inschatten wat een inpact een nieuwe dagelijkse soap ging hebben. Mijn allereerste contract was er een voor slechts 60 afleveringen, dat zijn er al snel 125 geworden, en nu loopt de reeks al meer dan 15 jaar.

Familie
Ik ben een gezinsmens, maar absoluut geen familiemens. Ik kom uit een groot gezin met acht kinderen. Familiefeesten met veertig man, dat is aan mij gewoon niet besteed. Mijn moeder was thuis met zeven kinderen en de helft van hen kreeg ook nog eens vijf tot acht kinderen. Dan kun je niet meer samen in één zaal zitten, tenzij je het bouwcentrum afhuurt. Het leven drijft je zowiezo uit elkaar. Ik heb mijn gezin: mijn man en mijn twee kinderen, en dat vind ik meer dan genoeg. Mijn zoon en mijn dochter hebben allebei een lief; als ze binnekort alleen wonen en zelf kinderen hebben, zal ik wel proberen om mijn familie samen te houden door geregeld eetfestijntjes te organiseren. Dat soort dingen kan nog als je twee kinderen hebt, maar niet als je er acht hebt rondlopen. En al zeker niet als de oudste en de jongste ook nog eens 25 jaar verschillen in leeftijd.

Geloof
(denkt na) Ik heb niets, maar dan ook niets met enig patriarchaal monotheïstisch geloof. En schrijf dat zo maar op, dan mogen de lezers zelf nadenken over wat dat is. Maar ik ben wel zeer gelovig. Ik geloof in het goddelijke, in alles wat leeft. In elke boom, elke steen, elke mens, zelfs in elke grasspriet. Waar ik van kan genieten zijn de kleine dingen in het leven. In de zomer op een grasveld zitten bijvoorbeeld. Ik ben heel dankbaar voor mijn leven. En ik geloof dat het goddelijke ook in mij zit, niet dat het ergens daarbuiten rondspookt.

Huwelijk
Rob en ik zijn drieëndertig jaar samen, waarvan zestien jaar getrouwd. Uiteraard is de liefde, net als wijzelf trouwens, op al die jaren veranderd. In het beste geval ben je meer jezelf, hoewel ik ook behoorlijk mezelf was toen ik zeventien was. Maar je groeit en je maakt zoveel mee. Eenmaal de verliefdheid voorbij is, word je geconfronteerd met onhebbelijkheden, moeilijke karaktertrekken...Het leven is soms zo hard. Ik denk dat veel huwelijken en relaties ten onder gaan aan de hardheid van het bestaan. Door wat er gebeurd op het werk, in je privéleven, met je kinderen, dingen die je pijn en verdriet bezorgen, waardoor je verbitterd geraakt. Daardoor groei je soms van elkaar weg, dan is het belangrijk om elkaars gezelschap weer op te zoeken. Het ideale huwelijk bestaat uit extremen: momenten dat je elkaar kunt opeten en momenten dat je elkaar achter het behang kunt plakken. Ik zou nooit met iemand kunnen samenleven die alles oké vindt, dat boeit me niet. Als je al drieëndertig jaar samen bent, moet je af en toe eens ruzie maken. Beseffen dat het gras alleen maar groener lijkt aan de overkant is nog zo een huwelijkspilaar. Uiteraard kom je als vrouw doorheen die jaren wel interessante mannen tegen van wie je zegt: "Amai, daar kan ik goed mee babbelen." of "Met hem zou ik eens een avondje willen gaan eten." Je bent tenslotte ook geen struisvogel die met zijn kop in het zand zit. Maar ik geloof sterk in de exclusiviteit van het huwelijk. Op een bepaalde leeftijd weet je dat dat gras alleen maar groener lijkt door de lichtinval.


Idool
Een echt idool heb ik nooit gehad. Wel zijn er een aantal vrouwen die ik enorm apprecieer en naar wie ik opkijk. Zo heb ik veel respect voor de huidige Minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom. Zij doet haar werk enorm goed. Maar ik heb ook grenzeloos veel respect voor iemand als Marie Popelin, de eerste Belgische vrouw met een diploma Rechten, of de gynaecologe Marleen Temmerman, die het leven van zoveel vrouwen tracht beter te maken. Voor mij zijn idolen mensen van wie ik veel kan leren. Ik heb een idoleratie voor mensen met bagage of mensen die in deze maatschappij opkomen voor rechtvaardigheid.

Jaloers
Ik ben nooit jaoers geweest om materiële dingen. Ik kan zaken heel mooi vinden, maar ik heb er geen enkel probleem mee om iets niet te hebben. Soms droom ik van een groot huis met een grote tuin, maar dan neem ik mijn fiets en rijd ik naar het park. Moet ik dat nu echt bezitten? Nee, want ik kan er nu ook van genieten. En in het park moet je tenminste niet zelf het gras afrijden. (lacht)

Kinderjaren
Ik ben geboren toen mijn moeder veertig was. De jongste van mijn oudere broers en zussen was negen jaar ouder dan ik. En mijn jongste zus is negen jaar jonger dan ik. Dus eigenlijk ben ik grootgebracht als enig kind. De zes eersten waren samen opgegroeid en waren al lang met andere zaken bezig toen ik geboren werd, terwijl mijn jongste zus nog een kleuter was toen ik al aan het puberen sloeg. De grootste verbondenheid had ik met mijn moeder. We waren twee handen op één buik. Ik was niet alleen een heel mooi, maar ook een heel braaf kind, waardoor ik overal mee naartoe mocht.

Liegen
Ik kan niet liegen. Als ik het probeer, krijg ik vuurrode wangen en verspreek ik me binnen de twee seconden. Het feit dat ik niet kan liegen, is misschien wel een van de redenen dat ik al zo lang met mijn man samen ben. In een relatie kom je het verst door eerlijk te zeggen waar het op staat en door niets te verbergen.

Mooiste moment
De geboorte van mijn kinderen, dat moment is zo overweldigend, krachtig en mooi. Ik zou meteen opnieuw willen bevallen. De pijn neem ik er graag bij. Ik vind het verschrikkelijk dat zo veel vrouwen tegenwoordig voor een epidurale verdoving kiest of via keizersnede bevalt. Op de duur kan de mens door de evolutie van al die pijnstillers niet eens meer op een natuurlijke wijze bevallen.

Nooit meer
Iets wat ik al lang nooit meer wil doen - maar toch laat ik me soms nog vangen - is ingaan tegen mijn intuïtie. Je intuïtie moet je altijd boven je verstand laten primeren, je gevoel heeft altijd gelijk. Ook al merk je het vaak pas achteraf.

Op reis
Ik ben een echte reisduif. Je kan mij geen groter plezier doen dan met een reisje. Het allerliefst kruip ik in een auto, trein of vliegtuig om naar onbekende plaatsen af te zakken. Ik ga soms, en dat klinkt misschien onnozel, wandelen in mijn thuisstad Antwerpen. Dan doe ik alsof ik de stad niet ken en bekijk ik Antwerpen door de bril van een toerist. Dan zie je plots ontzettend veel dingen die je voordien nooit waren opgevallen. Ik koester die extreme, verruimende blik van reizen.

Politiek
Politiek geeft me een erg dubbel gevoel. Nemen al die mensen zichzelf wel ernstig?
Volgens mij zijn er in de politiek veel verborgen agenda's en eigenbelangen waar wij, gewone Belgen, niets van weten. Ik hoop dat de politici het goed menen, maar ik denk het eerlijk gezegd niet. Ze zitten natuurlijk vooral voor zichzelf in de politiek en je kan dus alleen maar hopen dat ze toch een goed beleid voeren. Maar dat is eigen aan ieder mens, dat handelen uit eigenbelang. Ik ben te oud geworden om nog te geloven dat er iemand is die uit puur altruïsme dingen doet.

Quote
Mijn faviete quote is er een van de Amerikaanse therapeute Clarissa Pinkola Estés: "Door onszelf te zijn worden we door vele andere verbannen, maar leggen we ons neer bij wat andere willen dan worden we uit onszelf verbannen." Wat het wil zeggen? Als je jezelf bent, word je door anderen verloochend. Ben je jezelf niet, dan verloochen je jezelf. Heel herkenbar voor mij, een beetje mijn levensverhaal ook. Ik ben iemand die vanuit mijn hart en ziel spreekt en geen blad voor de mond neemt. Daardoor nemen we heel wat mensen bewust afstand van me, en omschrijven ze me als een moeilijke tante.

Romantiek
Mijn leven is één lange aaneenschakeling van romantische momenten. Ik ben een romanticus in hart en nieren, en vind in alles liefde terug. Elk onromantisch moment is voor mij een verloren moment. Mijn man is zelfs nog erger. Hij is het type dat je ontvoert, een hotelletje heeft geresserveerd aan zee, een fles champagne klaarzet en een amaryllis op bed legt.

Seks
Als ik moet kiezen tussen een week zonder seks en een week zonder romantiek, kies ik resoluut voor een seksloze week. (fijntjes) De seks wordt na die week alleen maar beter en de romantiek waarschijnlijk ook. Als is seks heel belangrijk, voor je leven en je relatie. Ik zou nooit zonder kunnen, maar de zuiverheid en puurheid moet wel vooropstaan. Seks zonder liefde is voor mij onmogelijk. Ik kan niet met iemand vrijen zonder dat er gevoelens zijn. Alles draait tegenwoordig rond seks, het is niet langer iets tussen twee mensen die elkaar graag zien, maar is een simpele voorkooptruc geworden. Programma's als 'Spuiten en Slikken' of heel dat leger aan seksspeeltjes...Het overaanbod banaliseert iets dat eigenlijk onnoemlijk mooi is. Partnerruil of parenclubs vind ik van den hond. Laat seks toch iets blijven tussen twee mensen. Kun je elkaar niet gewoon graag zien, denk ik dan. Seks is zakelijk geworden, een platte koehandel.

Trauma
Mijn grootste trauma speelde zich af toen ik acht was. Mijn zus was net geboren en mijn moeder werd klinisch dood verklaard na de keizersnede. Mijn mama was toen amper 49 jaar oud. Het was augustus en mama was prachtig gebruind. Toen ik haar terugzag, was ze plots een oude vrouw met grijs haar geworden. Ze zeggen soms de mensen op één nacht grijs worden, wel mijn moeder was op één nacht stokoud. Als achtjarig kind kan je dat maar moeilijk plaatsen. Mijn moeder is na die bevalling nooit meer dezelfde geworden.

Uw mooiste kant
Ik ben als een feniks: ik rijs op uit mijn eigen as. Iedere keer als ik helemaal aan de grond zit, kom ik als een beter mens terug boven. Ik ben een optimist en een realist. Iemand die er in slaagt om snel de positieve kanten in iets negatiefs te zien. Niet dat ik op een roze wolk leef, ik zoek gewoon sneller naar de goede kant van alles.

Voorbeeld
Actrice Alice Toen, Madeleine Vercauteren in 'Thuis', is mijn grootste voorbeeld. Alice is een prachtdame, die geestig en vrolijk is en levensvreugde uitstraalt. Oud worden wil ik met dezelfde gratie, liefheid en vriendelijkheid als zij doet. Ook de moeder van mijn schoonbroer kom me mateloos inspireren. Als je haar, ons moeke zoals we haar noemden, zag, wist je plots weer waar het allemaal om draait: genieten en liefhebben. Vorig jaar is ze spijtig genoeg overleden, maar in haar buurt voelde ik me steevast omhuld door liefde. Alles was simpel bij die vrouw. Ze was steeds tevreden en had de kracht om gelukkig te zijn door simpelweg naar haar kinderen en kleinkinderen te kijken.

Werk
Ik ben een ongelooflijke gelukzak, op werkgebied. Ik krijg al 15 jaar prachtige verhaallijnen in 'Thuis' en kom in aanraking met de leukste, aangenaamste collega's. Beroepsacteurs, die allemaal even prettig zijn om mee samen te werken. Ik zou nog wel eens op de planken willen staan, maar alles wat Shakespeare geschreven heeft, de grote thema's van het leven, komt ook in 'Thuis' aan bod. Ik heb altijd gedacht dat 'Thuis' lang voor mijn pensioen zou stoppen, maar stilletjesaan begin ik te hopen dat Rosa nog heel oud gaat worden. (lacht)

X-factor
Martine Tanghe heeft wat mij betreft die welbepaalde X-factor. Ze is niet alleen een heel mooie vrouw, ze is ook de juiste madam voor dat soort opdrachten. Ze is geestig, intelligent en heeft ongelooflijk veel charisma.

Yoghurt
Yoghurt maakt een onlosmakelijk deel uit van mijn eetpatroon. Vooral de magere, biologische variant dan. Ook mijn andere voedingswaren zijn biologisch geïnspireerd: groenten, brood...Ik kook vaak vegetarisch en ik vind af en toe een lekker stukje vlees belangrijker dan elke dag grote lappen vlees op mijn bord.

Ziekte
Ziekte is de grote leermeester. Je lichaam vertelt je iets als je ziek wordt. En naar die signalen moet je luisteren. Ik ben iemand die zowel de klassieke geneeskunde als homeopathie een warm hart toedraagt. In veel oude spreekwoorden over gezondheid zit een grond van waarheid. Als er iets op je lever ligt, ligt er ook daadwerkelijk iets op je lever. Wanneer je moet hoesten, wil je mensen onbewust op een afstand houden. Ziek zijn heeft zin. En van ziek zijn kan je leren en groeien.

Een artikel met Janine Bischops in Primo Tvgids de datum heb ik niet meer gevonden doordat ik het artikel gehouden had maar het boekje al weg gedaan had

Janine Bischops is verliefd geworden op Marokko

Janine Bischops keerde vorige week terug van een deugddoende vakantie in Marokko. De actrice, die in 'Thuis' de rol van Jenny Verbeeck speelt, reisde onlangs door het land in noordelijk Afrika. En zoals de traditie het wil, geraakte Janine ook op deze reis vermist. 'Onder mijn voeten dat ik heb gekregen!'

Janine doet ons uitgebreid verslag van haar reis door Marokko. 'Het was een speciale plek voor me, Marokko. In 'Thuis' is mijn televisiedochter samen met haar man Mo naar Marokko verhuisd. Iets wat ik in het echte leven ook bijna meemaakte: mijn dochter was van plan om naar de Caraïben te verkassen maar net op dat moment liep ze haar oude jeugdliefde weer tegen het lijf en sloeg de vonk weer over. Ze is dan hier gebleven. Gelukkig maar. (lacht) Maar goed, ik ging het over mijn reis hebben hé. Twee weken zijn we onderweg geweest: eerst met een uitgebreide groep, de tweede week enkel met mijn vriendinnen Lisette en Lousia. Die laatste week zijn we met ons drietjes door de woestijn getrokken, weliswaar met gids en chauffeur hé. Drie oude dametjes, alleen door Marokko, dat zou onverantwoord zijn.' (lacht)
'Het was een schitterende reis. Zoals de laatste jaren boek ik mijn reis altijd via Escape, een touroperator gespecialiseerd in groepsreizen, uit Brugge. Het was een internationale groep. We vlogen van Brussel met Royal Air Maroc naar Casablanca. De tweede dag bezochten we er de centrale markt, het koninklijk paleis en de residentiël wijk van Anfa en de buitenzijde van de Hassan II-moskee. We reden van daaruit naar Rabat, één van de keizerlijke steden en tevens de administratieve hoofdstad van Marokko. Het koninklijk paleis, de toren van Hassan, de Kasba der Oudayas en het mausoleum van Mohammed V: het was allemaal geweldig om te zien.'

Thuis bij de nomaden
'Van Rabat trokken we naar Meknes, de heilige stad Moulay Idriss, de Romeinse stad Volubilis en Fes. Deze laatste stad is heel mooi. Fes is gelegen tussen de vruchtbare grond van Saïs en de bossen van de Midden-Atlas en is tevens door de UNESCO tot werelderfgoed uitgeroepen. Van Fes reden we naar Marrakesh, een tocht van 485 km maar zeer de moeite waard. Het is de stad waar de Berbers en de Arabieren samenleven. We hebben er de tuinen van Menara bezocht, de Saadische graftomben uit de 14de eeuw, het paleis en de tuinen van Bahia en het unieke Jemaa El Fnaplein, het symbool van de stad en de omliggende soeks. Allez, te veel om op te noemen. Allemaal zeer mooi, maar ik voelde me pas echt thuis in de woestijn, bij de nomaden, aan de voet van het Atlasgebergte in Ouarzazate. Daar verbleven we bij enkele dorpelingen; hun huisjes waren grotten. Gewoon grotten, in het gebergte! Hallucinant eigenlijk hoe ze daar wonen. Zeer primitief maar toch zeer speciaal. Die mensen hebben misschien wel problemen maar ze zijn vrij van alle stress. Vooraf waarschuwden vrienden me "Janine, je gaat het aar verschrikkelijk vinden. Ze liegen die Marokkanen, en ze doen alles om aan geld te geraken." Oké, ze hangen inderdaad voortdurend aan je lijf, vooral in de soeks, maar als je respectvol met ze omgaat, tonen ze ook respect voor jou. En weet je, ik heb nog nooit zoveel dankbaarheid in mijn leven gezien als daar. De ogen van die kinderen als je ze een snoepje gaf...(mijmert) En het was gemeend hoor! Zeker geen komedie. Ach, al die vooroordelen! Ik trek me daar niks van aan.' 'Luxe kennen ze daar niet, maar dat hebben ze ook niet nodig. Ik kon me daar goed aanpassen. Die dieren liepen daar gewoon de grot, dus de woonplaats, in en uit. Geweldig! (lacht) Een geitje kwam er op mijn schoot zitten. Ik had er direct een beste vriend. Maar ik was er natuurlijk maar één dag. Kunnen wij westerlingen langer dan één dag zonder luxe leven? Ik weet het niet. Maar het had toch wel iets. Ik leefde er helemaal op, daar in de woestijn. Het is zoveel meer dan zand en wat kamelen. De schoonheid, de stilte, de rust... Het is onbeschrijflijk. In Ouarzazate ben ik ook de plaatselijke filmstudio's gaan bezoeken. Dat was niet gepland maar dat heb ik op eigen houtje gedaan. Ik heb er op de set gestaan van 'Gladiator' en 'Romancing the Stone'. Dat was een leuke ervaring.'

Verloren gelopen in de soeks
'Ik wist echt niet dat Marokko zo'n mooi land was. Ik ben er echt verliefd op geworden. De zon zien opkomen achter de zandduinen van Merzouga: het is het mooiste wat ik in mijn leven al heb gezien. Het was een machtige reis.' 'De laatste dagen van de reis heb ik alleen gedaan met Louisa, een oude schoolvriendin waarmee ik dit jaar toevallig in contact kwam, en Lisette, mijn beste vriendin en sinds jaren mijn vast reisgezel. Lisette verloor trouwens haar man op dezelfde dag dat ik de mijne verloor. Met dat verschil dat Lisette haar man overleed en Johny er met een ander vandoor ging. (lacht) Maar Lisette en Louisa hebben weer wat met me meegemaakt hoor. Ik ben, zoals op elke reis, nog maar eens verloren gelopen. Elk jaar zijn ze me eens kwijt. Het was de vijfde dag, in Marrakesh. We liepen er in de soeks, de drukke winkelstraatjes, en ik wou nog rap een foto trekken. Er stond veel volk, dus ik moest wachten en probeerde verder door te schuiven tot ik dicht genoeg bij mijn doel was. Geen probleem dacht ik, voor me stond een vrouw met een felle bloemetjesjurk, een vrouw uit onze groep. Als ik haar in de gaten hield, kon er me niets gebeuren. Maar tja, ik had weer tijd genoeg hé. Ik ben zo snel afgeleid, en plots was die vrouw weg, en was iederéén weg. Ik wist dat we nadien een moskee gingen bezoeken, maar ik wist niet juist welke moskee. Ik raakte aan de klap met een man die Yusuf heette - maar zo zijn er veel - en ik probeerde Lisette te bellen. Dat lukte en na een lange zoektocht hebben ze me terug gevonden. Bij die Yusuf. Ik heb mijn gsm gekust van blijdschap! Maar kwaad dat onze gids was. Kwaad! Ik probeerde hem uit te leggen dat ik op elke reis wel eens een keertje verloren geraak maar hij kon er niet mee lachen. (lacht uitbundig) Maar het is bij deze ene keer gebleven. De rest van de dagen zijn we netjes bij elkaar gebrleven.' 'Het was één van de mooiste reizen die ik mijn leven heb gemaakt. Of ik er nog terugkeer? Graag, maar er zijn nog zoveel mooie landen te ontdekken hé? Vietnam staat al jaren op mijn verlanglijstje. Ik probeerde er al zeven keer naartoe te reizen maar er kwam altijd iets tussen. Vorig jaar was de hele reis geboekt en geregeld, tot ik mijn enkel brak. Mijn vriendinnen zeggen dat ik mijn droomreis moet opgeven, dat ik er nooit zal geraken. Er rust blijkbaar een vloek op. Maar Thailand, dat zou ik ook graag nog eens zien. Wie weet volgend jaar?'

Een artikel met Maxime De Winne opnieuw in Primo tv-gids.

Maxime De Winne beleeft hoogtes en laagtes



Maxime De Winne (34) werd in Vlaanderen bekend als de man die voor 'Basta' infiltreerde als presentator bij de belspelletjes, maar sinds begin deze maand is hij in 'Thuis' te zien als Tibo, de homoseksuele verpleger en vriend van Franky. 'Tibo is geen verwijfde homo', zegt Maxime. 'Dat wou ik ook neit. Maar die rol is wel een hele uitdaging. Typisch iets voor mij. Er schuilt een schizofreen in me, maar het is niet problematisch.'

We spreken met Maxime af in een Gents café. Hij bestelt een wijntje en steekt meteen van wal: 'Ik ben als sinds juni voor 'Thuis' aan het draaien. Heel leuk. Een toffe bende, sympathieke collega's. Toen ik die rol van Tibo kreeg aangeboden, heb ik hem onmiddellijk met beide handen gegrepen. En ja, ik speel een homo, maar dat schrok me niet af. Dat homoseksuele kantje gaat er trouwens binnenkort wel af. Tibo is niet dé herkenbare homo. Hij is iets verfijnder en zorgzamer dan de doorsnee man, maar aan meer dan dat zie je het eigenlijk niet. En ja, hij drinkt liever een wijntje op café dan bier. (kijkt naar zijn glas) Oké, ik drink nu ook een wijntje, maar nee, ik ben geen homo. (lacht) Dat was jouw volgende vraag hé?'

Nee hoor. Ik weet dat je een vriendin en een zoontje hebt. Maar krijg je veel commentaar op het feit dat je een homo speelt?
Dat valt eigenlijk goed mee. Mijn vrienden hebben het me in ieder geval niet afgeraden, of ze denken nu niet dat ik in het dagelijkse leven ook homo ben geworden ofzo. Integendeel, ze zouden het nog wijs vinden mocht ik in primetime met een andere kerel op tv een tong draaien. (lacht) En mochten ze het me wel hebben afgeraden, dan zou ik het zeker gedaan hebben. Als je me uitdaagt, dan doe ik het zeker. Typisch iets voor mij. Op dat gebied ben ik echt nog een puber. Ik ben 34 en heb helemaal geen problemen met het ouder worden, maar ik ben echt nog een speelvogel. En 'Thuis', dat is écht spelen. Pas op het is ook hard werken en zeer vroeg opstaan. Ik heb draaidagen van zeven uur 's morgens tot zes uur 's avonds, maar ik leef me echt uit.

Vorig jaar was er heel wat te doen rond de outing van Franky. Heb je dat gevolgd?
Niet echt, ik was geen thuiskijker - nu wel natuurlijk - maar ik weet dat veel mensen de verhaallijn over zijn homoseksualiteit aanstootgevend vinden. Ik geef nog les op een school in Torhout, niet-confessionele zedenleer, aan het vijfde en het zesde middelbaar, en ik praat daar met hen ook over. Wat zij ervan denken. En dat valt toch goed mee. Hoe hoger geschoold, hoe makkelijker men zoiets kan plaatsen, dat weet ik ook wel. In het beroeps zou dat veel moeilijker zijn om dat thema aan te snijden. Maar inderdaad, ik weet dat homoseksuelen nog vaak gediscrimineerd worden. Gelukkig heb ik in mijn vriendenkring niemand die zo denkt of doet.

Kan je bevriend zijn met iemand die discrimineert?
Nee, net zoals ik ook niet bevriend kan zijn met iemand die voor het Vlaams Belang stemt. Wie op het Vlaams Belang stemt, denk zwart/wit en zal dat op andere vlakken dan politiek ook doen. Ik verafschuw racisme. Maar ik zou ook nooit bevriend kunnen zijn met iemand die geld verdienen op de eerste plaats stelt, dus boven zijn vrienden en zijn relatie. Nee, dat zou nooit lukken.

Hoe zijn ze eigenlijk bij jou terecht gekomen voor de rol van Tibo?
Ik had al met Lotte Vannieuwenborg gewerkt voor een kortfilm en zij had de naam aan de productie van 'Thuis' doorgespeeld. Ik werd uitgenodigd voor een auditite, en ik voelde meteen dat ik geen concurrentie had. Er waren nog twee kandidaten, maar als ik die rol wou, dan had ik die. Dat gevoel had ik toch. Maar ik denk dat de productie van 'Thuis' me ook al wou na het zien van die commercial met Jean-Claude Van Damme.

De Dash-reclame waarin je zijn vriendje speelt...
(lacht) Inderdaad. Dat was een leuke ervaring. Dat filmpje werd opgenomen in Bangkok, want Jean-Claude woont in Hongkong.

Hoe viel hij mee, JCVD?
Een schitterende vent, echt waar. Een speciale vent. En een heel goed acteur, dat meen ik. Hij kan heel veel aan, veel meer dan we van hem gewoon zijn. Het is ook een heel gevoelige kerel. Zeer onzeker ook. Maar hij draagt wel een masker. Dat is ook nodig denk ik om te overleven in die wereld. Maar hij was zeer professioneel. In het begin tastte hij wel af wie ik was, maar uiteindelijk klikte het heel snel tussen ons. Hij vroeg me of ik mijn kans wou wagen in Amerika.

En wat heb je geantwoord? Zou je voor een paar maanden naar ginds kunnen vertrekken?
Dat is moeilijk hé. Als het voor drie maanden is, ja. Voor zes maanden dan zou ik passen. Zolang kan ik mijn zoontje niet missen. Ik heb hem ooit eens een maand moeten missen en dat was verschrikkelijk. Dat wil ik nooit meer meemaken. Maar misschien moeten we dan allemaal naar ginder verhuizen? Mijn vriendin, mijn ex, mijn zoontje...(glimlacht) Ach nee, ik kan daar nu onmogelijk op antwoorden. Ik kom ook nog maar net kijken. Ik heb nu een rol in een soap en daar ben ik heel blij mee, maar ik denk niet dat ze nu al in Hollywoord op Maxime De Winne zitten wachten.

Je bent een gescheiden vader. Heb je co-ouderschap?
Ja, de helft van de tijd is mijn zoon bij mij, de andere helft bij zijn moeder. Dat werkt perfect.

Heb je afgezien van de scheiding?
Natuurlijk! We waren negen jaar samen. En scheiden is altijd lijden. Ik was pas twintig toen ik de moeder van mijn zoontje leerde kennen. We gingen samenwonen, dan kregen we een kindje...maar het mocht niet zijn. We zagen elkaar doodgraag, en we hadden een eerlijke relatie, maar op zeker moment was het op. We hadden geen raakvlakken meer. En dan kan het snel gaan, hoor, ook al ben je negen jaar samen geweest. Een relatie kan heel snel kapotgaan.

Jij hebt dus de stap om uiteen te gaan niet gezet...
Nee, maar ik besef achteraf wel dat het de juiste beslissing was. Maar ik ging er altijd vanuit dat we heel ons leven samen zouden blijven. Ik zie het als een falen, ja. Het is een litteken dat ik blijf meedragen. Maar ik heb er ook uit geleerd. Ik heb sinds zes maanden een nieuwe vriendin, en ik probeer alleen de positieve dingen uit mijn vorige relatie mee te nemen in deze nieuwe. Ik heb mezelf in vraag gesteld. Ik weet waar de gevoeligheden liggen van een relatie. Ik weet veel meer wat ik belangrijk vind en hoe ik een relatie moet onderhouden. Elke dag opnieuw. Het is heel makkelijk om in evidenties en rituelen te hervallen, maar dat wil ik deze keer vermijden.

Hoe heb je je nieuwe vriendin leren kennen?
Via vrienden. Laurence komt helemaal niet uit het artistieke milieu. Ze is ziekenhuisarts. We hebben een gezonde relatie. En het klikt ook zeer goed tussen Laurence en mijn zoontje Faust. We wonen nog niet samen, nee. Ze zit nog in haar laatste opleidingsjaar. Misschien gaan we volgend jaar samenwonen. Maar voorlopig is het goed zo. Het hoeft niet te snel te gaan.

Faust is een uitzonderlijke naam. Waarom heb je hem zo genoemd?
Omdat het een ongelooflijk sexy naam is. Veel mensen verbinden die naam altijd met de duivel. Maar dat heeft er helemaal niets mee te maken. Faust is een legendarische figuur die meer wil in het leven. Op een dag staat er een poedel in zijn huis, een vermomming van Mephisto en die biedt hem alles aan wat hij maar wenst in ruil voor zijn ziel. Ze sluiten een pact en Faust leeft er maar op los. Hij geraakt in de problemen en gaat klagen bij Mephisto. Maar eigenlijk waren het allemaal keuzes die hij zelf heeft gemaakt. Hij moet dan ook de gevolgen dragen. Een zeer mooi verhaal.

Wat voor een kind is Faust?
Hij is nu zes jaar en weet heel goed wat ik doe. Een zeer slimme jongen. We praten veel. Ik verzwijg niets voor hem. Faust is een estheet, hij houdt van mooie dingen. Een onwaarschijnlijke denker ook, maar hij is ongenaakbaar, hij doet altijd zijn eigen ding. Er is een schitterende wisselwerking tussen ons, hij houdt me ook nuchter.

Je rolde vorig jaar de belspelletjes op in 'Basta'; word je daar nog vaak op aangesproken?
Heel vaak! Het heeft zijn nut gehad. Ik heb het bedrog aan de kaak gesteld en die spelletjes zijn uit de ether gehaald. Daar was het 'm om te doen. Maar het was een moeilijke periode. Veel vrienden vroegen zich af waar ik in godsnaam mee bezig was: belspelpresentator! Ik zei dan altijd dat het voor een boek was dat ik later zou schrijven of dat ik het puur voor het geld deed.

Staat er een termijn op de rol van Tibo?
Voorlopig niet, maar ik heb wel de indruk dat ze veel plannen met hem hebben. Het is een positief figuur, ik hoor niet veel slechte commentaren. Ik speel hem graag. Maar daarnaast wil ik ook wel weer theater maken. Theater met inhoud. Zware stukken. Ik heb die afwisseling nodig om in evenwicht te blijven, anders word ik depressief.

Heb je aanleg voor depressies?
Nee, maar als artiest, en als denkend en gevoelig mens, leef je sowieso met hoogtes en laagtes. Neigend naar het manisch-depressieve, maar zonder ziekelijk van aard te zien. Ik denk dat heel veel mensen uit de creatieve sector dat hebben. Ik wissel periodes dat ik mij slecht in mijn vel voel af met periodes dat ik het gevoel heb dat ik de wereld aankan. Er schuilt een schizofreen in me, maar het is niet problematisch.

Hier is het reclame filmpje met Jean-Claude Van Damme (het is wel in het Frans):

Story kookt bij Janine Bischops

Janine Bischops is dol op reizen en buitenlandse gerechten. Haar eerste keuze is een vreemde Portugese stoofschotel met varkensvlees en schelpdieren. We We kiezen wijselijk voor nummer twee: een griekse moussaka.




12u00: Verzameling
Nog voor de deur opengaat, hoor ik het typische stemgeluid van Janine Bischops door de gang knallen. Eerst een luide lach...en dan: een stralende glimlach en fonkelende ogen. "Kom binnen!", heet Janine me welkom. Ik wandel de keuken in en heb geen idee waar ik mijn spullen moet zetten. Janine is een verzamelaar van beeldjes, schelpjes en stenen, die ze zowat overal in haar huis een plaats heeft gegeven. Ik schuif voorzichtig een paar beeldjes van olifanten opzij en pak alles uit voor de moussaka. Haar hartsvriendin Lisette is er ook vandaag. Het is haar partner in goede en kwade dagen en samen ondernemen ze elk jaar minstens twee reizen. Athene is één van de citytrips die ze al gemaakt hebben, maar Janne heeft er toen de kans niet gekregen om moussaka te eten. Dat moet rechtgezet worden.


12u20: Vergiet
Ik vraag Janine of ik de aubergines moet grillen of bakken. Als je ze grilt, is de moussaka namelijk minder vettig. "Bakken natuurlijk! Geef mij maar de vettige versie!" En zo is de toon gezet. Janine wervelt schaterlachend door het huis met wijn, kurkentrekkers en een vergiet op haar hoofd. In de tussentijd snij en bak ik rustig verder. Af en toe komt ze naast me staan om te kijken wat ik doe. "En hoe gaat het met ons lief meisje?", vraagt ze glimlachend terwijl ze een glas wijn voor me uitschenkt. Ik moet er bijna van blozen.



13u00: Thuis-kokkin
Als ik aan de aardappels begin, wordt Janine ernstig. "Kook je ze in de schil? Neen, dat is niet erg. Maar ik moet daar wel van overgeven." Oeps, weg dus met die schillen! Het heeft iets te maken met de varkens van haar grootmoeder, lang, lang, geleden. Ik vraag haar of ze nog andere voedselfobiën heeft. "Ik drink geen melk, maar dat is het zowat." Lisette komt erbij staan en vertelt hoe Janine werkelijk alles durft eten op reis. "Toen we door China trokken, heb ik twee weken geleefd op brood, terwijl Janine zich elke dag rond smulde met de meest bizarre gerechten." En hoe zit het met de catering van Thuis? Worden ze daar eigenlijk in de watten gelegd? Janine kijkt bedenkelijk. "We kunnen een broodje bestellen, maar meestal neemt iedereen zijn eigen eten mee. Ik heb eens meegespeeld bij Witse en Zone stad, daar was het toch helemaal anders hoor!" Heb jij geen zin om de Thuis-kokkin te worden? (lacht) "Helaas, daar heb ik het te druk voor." (lacht ook)


13u15: Zon in de Seefhoek
De moussaka staat in de oven, tijd om de tafel te dekken. Janine heeft een gezellig binnenkoertje waar de zon altijd lijkt te schijnen. We installeren ons met een glaasje Griekse wijn. Als het eten op tafel staat zitten we niet meer in de Seefhoek, maar in een zonnig vakantieland. Janine vertelt verhalen over vroeger en herinnert zich plots een paëlla die ze ooit heeft gemaakt. Als ik naar huis ga, drukt ze met het recept in mijn handen. "Je moet het echt eens maken hé, beloof het me!" Oké Janine, met héél véél plezier!

Een ouder artikel Leah Thys in 'Dag Allemaal' van 13 november 2007.



Leah Thys is niet zo ijdel en dominant als haar 'Thuis'-personage Marianne.

Voor Marianne in 'Thuis' is uiterlijk vertoon erg belangrijk. Maar zelf zit Leah Thys zo niet in elkaar. 'Als ik naar de bakker ga, doe ik gewoon een lange regenjas over mijn pyama aan', zegt de actrice.

Leah Thys is een chichi-madam

'Helemaal niet! Maar ik denk wel dat ik van mezelf mag zeggen dat ik een goeie smaak heb.'

Loop jij de chicste kledingzaken af om het perfecte ensemble te vinden?
Nee, want zoveel hou ik eigenlijk niet van shoppen. Er zijn enkele winkels waar ik altijd mijn gading vind. En als ik ergens anders iets koop, komt dat doordat ik toevallig iets in de etalage zag liggen. Voor een speciale gelegenheid neem ik wél de tijd om iets extra mooit uit te zoeken. Ik vind het trouwens erg jammer dat mensen zich tegenwoordig niet meer opkleden voor bepaalde gelegenheden. Dat duidt vaak op een gebrek aan respect. Ik ga toch ook niet naar een begrafenis is mijn roodste outfit?

Jij vertoont je zelden op straat zonder make-up en perfect zittend kapsel?
O jawel, hoor. Maar ik loop er wel altijd verzorgd bij. Als ik op zondagmorgen naar de bakker ga, doe ik hoogstens een beetje lipstift op en trek ik een lange regenjas over mijn pyama aan.

Poets jij zelf thuis?
Ja, en ik kook en doe de afwas. Ik ga zelden op restaurant. Ik hou van boodschappen doen. Als mijn koelkast en diepvriezer niet vol zitten, ben ik niet gerust. Ik doe altijd genoeg boodschappen om een groot gezin te voeden. (lacht)

Leah Thys heeft altijd een mening klaar

'Ik weet eigenlijk niet of dat zo is. Toen ik nog in Engeland woonde, zei een van mijn leerlinge;: 'Jij zou in de politiek moeten, want je bent zo diplomatisch.' Ik heb meestal wel een uitgesproken mening, maar ik zal die niet te pas en te onpas verkondigen.'

Je bent rechtuit, maar geen flapuit?
Juist. Ik zal nooit de eerste zijn om mijn gedacht te zeggen. Ik luister eerst naar de anderen. Maar als ik daarna uitkom voor mijn mening, ben ik niet meer te stoppen. (lacht)

En ben je dan makkelijk om mee te discussiëren?
Ik zal altijd luisteren en als het nodig is, stel ik mijn mening bij. Alleen: ik zeg pas iets als ik het goed heb overwogen. En dus heb ik meestal wel gelijk.

Je windt er geen doekjes om.
Nee, ik kan geen gezever verdragen. Tegen mij moet je niet onnozel doen. Als je iets te zeggen hebt, zeg het dan en verspil mijn tijd niet. Maar ik bljf diplomatisch. Ik ben niet zomaar actrice geworden, hoor. Ik kan me vrij goed inleven in de psyche van andere mensen.

Jij bent zeer beheerst.
Ja, ik word niet vlug hysterisch. Ik kan niet om met mensen die beginnen te roepen. Daarvoor ben ik zelf veel te bedachtzaam. Dat heeft misschien met mijn sterrenbeeld te maken: ik ben een Stier. Een zeer solide teken.

Leah Thys heeft zichzelf altijd onder controle.

'Ik heb de dingen graag onder controle, ja. Ik let er op dat ik publiek niets doe waarover ik mij achteraf hoef te schamen. Je zal me dan ook nooit dronken op een feestje zien.'

Je hebt een sterk eergevoel?
Ja. Ik heb medelijden met mensen die zich zat drinken en belachelijk maken. Natuurlijk ben ik ook al dronken geweest. Maar nooit in het openbaar.

Zo creër je wel een streng imago.
Ik weet het. Maar dat stoort me niet. Ik maak ook wel eens plezier, hoor. Vraag dat maar aan de mensen die me goed kennen.

Gebeurt dat vaak?
Pff...Ik vind het leven tegenwoord niet zo plezierig.

Dat klink pessimistisch.
Nee, dat is realistisch. Kijk maar eens om je heen: oorlog, honger, geweld... Dat kan me behoorlijk deprimeren.

Jij trekt je het leed van de wereld aan?
Nee. Maar ik erger me wel aan de dwaasheid en de domheid van de mens. Soms hoop ik dat ik door in een toneelstuk te spelen iets enigszins kan rechtzetten. Maar ik zal nooit op de barricaden gaan staan.

Leah Thys is rijk.

(lacht luid) 'Was dat maar waar! Ik bezoek geregeld mjn vroegere collega's in Londen, waar ik tien jaar heb gewoond en gewerkt. Als ik hen vertel wat acteurs bij ons verdienen, geloven ze me niet. Nee jongen, als ik rijk had willen worden, had ik een ander beroep moeten kiezen.'

Vind jij geld belangrijk?
Geld zelf niet. Maar wel alles wat ik ermee kan doen.

Jij leeft graag in luxe?
Dat interesseert me hoegenaamd niet. Het enige wat mijn interesseert, is dat ik zonder zorgen kan leven. Dat ik mijn rekeningen allemaal kan betalen en dat ik me geen pijn hoef te doen om mezelf eens te trakteren op een mooie jurk of een lekker etentje. Ik kan het me permitteren om af en toe iets duurs te kopen in een chique winkel. Maar geen tien keer per jaar, daar verdien ik niet genoeg voor. Ik smijt dus niet met geld. Onlangs zag ik de perfecte laarzen. Ik heb ze niet gekocht, want ze kostten 600 euro.

Je hebt nochtans iets met schoenen, toch?
(glundert) Ja, ik heb misschien wel 50 paar! Maar ook heel wat goedkope, hoor. En een aantal van mijn moeder zaliger. Ik verzamel ook handtassen. Een Delvaux? Die heb ik nog altijd niet. De handtas die ik nu draag, kocht ik vorig jaar voor 10 euro op een markt in de Provence.

Heb jij een grote kleerkast?
Ik heb er drie, plus nog een kleine. Dat komt omdat ik niks kan weggooien.

Wat zegt je man daarvan?
Die lacht met mij. Hij vindt dat ik kleren genoeg heb.

BV's krijgen ook kleren van designers om op feestjes te schitteren.
Ik niet. Da's vooral voor de jonge meisjes, de babes. Ik heb ooit zo'n jurk geleend bij mijn kledingsponser Armani, die samen met Nathan Marianne kleedt in 'Thuis'. Maar dat zijn zulke duren stukken dat je de hele avond op je hoede moet zijn. Ik voelde me echt niet op m'n gemak. En ik heb ook geen zin om die kleren telkens op te moeten halen en weer terug te brengen. Er zijn meisjes wier leven daar om draait, maar ik ben een werkend mens en heb daar geen tijd voor. Ik probeer gewoon mooie combinaties te maken met de kleren die ik heb.

Leah Thys heeft spijt dat ze geen kinderen heeft.

'Dat klopt, maar ik ben blij dat ik veel kinderen heb in de school waar ik lesgeef. En dan zijn er natuurlijk nog een heleboel neefjes en nichtjes, mijn stiefdochter Brigitte (Brigitte De Man, ook actrice) en de kleinkinderen van mijn partner.'


Leah Thys is thuis de baas, want ze is behoorlijk dominant.

'Wat is dat de baas zijn? Meestal worden vrouwen de baas genoemd omdat ze alles zelf moeten oplossen. Ja, ik beslis zelf wanneer ik was, poets of mijn boodschappen doe. Maar ben ik daarom de baas? Ik denk het niet.'

Denkt jouw man door ook zo over?
(glimlacht) Ach, ik ken geen enkele man die niet af en toe eensklaagt en zaagt. Dus ook de mijne.

Jij komt wel erg dominant over.
Als ik weet wat ik wil, ga ik er helemaal voor. Als dat dominant overkomt, is dat maar zo.

Je neemt graag de touwtjes in handen?
(knikt) Van sommige dingen wil ik dat ze op mijn manier gebeuren en niet anders. Mijn man Jos en ik gaan bijvoorbeeld elk jaar met vrienden naar de Provence. Ik houd me niet bezig met welk huis we precies zullen huren, maar ik eis wel dat er grote bomen staan, zodat ik in de schaduw kan zitten.

En als er toch geen schaduw blijkt te zijn, zet jij de boel dan op stelten?
Nee, ik ben geen roeper. Dan is het gewoon even beeld zonder klank. Ach, ik heb geen reden tot klagen. Als je elkaar in alle vertrouwen genoeg vrijheid kan geven, gaat het er niet om wie de baas is. Soms ga ik voor vijf dagen naar Londen en dan zegt Jos: 'Prima, veel plezier.' En hij gaat bijvoorbeeld niet graag mee naar premières. Ik heb daar alle begrip voor. Dan ga ik gewoon alleen, of ik neem een vriend of vriendin mee. Je moet dat respecteren, vind ik. Je hoeft je toch niet altijd als koppel te manifesteren? Je bent twee individuen en ieder doet waar hij zin in heeft.

Leah Thys heeft het moeilijk met ouder worden.

'Ja, dat is zo. Maar je moet dat nuanceren. Niet het ouder worden op zich stoort me, maar het feit dat de dood steeds dichterbij komt.'

Maakt dat jou onrustig?
Ja. Ik vind het onrechtvaardig dat het leven eindig is. En het gaat zo vlug! Er zijn zoveel dingen die ik nog zou willen doen, maar ik vraag me af of ik er de kans toe zal krijgen.

Heeft ouder worden ook voordelen?
Je hebt meer ervaring. Je wordt rustiger en kan de dingen beter relativeren. Maar weegt dat op tegen de naderende dood? Ik vind van niet. Maar ja, op een gegeven moment moet je je er toch bij neerleggen hé.

Heb je al van veel dierbaren afscheid moeten nemen?
Op mijn leeftijd gebeurt dat, ja. ik denk nu in de eerste plaats aan mijn ouders, die allebei veel te vroeg gestorven zijn. M'n vader stierf in '89 aan kanker. Hij was amper 74. Vijf jaar later kreeg mijn moeder op haar 73ste plots een hartaanval.

Een tijd geleden kreeg jouw zus Chris een hersenbloeding en jouw andere zus Germaine overwon kanker. Sta je op die momenten nog dichter bij de dood?
(denkt na) Ze zorgen er alleszins voor dat je niet meer zorgeloos leeft. Je beseft dat de dood om de hoek loert en dat het elk moment gedaan kan zijn.


Leah Thys is erg ijdel.

'Ik zie er graag op mijn best uit en ik doe alles wat ik kan om er zo goed mogelijk uit te zien. Ik vind dat ik dat aan mezelf verplicht ben. Dat is een kwestie van hygiëne, op alle gebied. Is dat ijdel? Ik denk het niet. Het heeft te maken met respect voor je eigen lichaam en de mensen rondom je.'

Zou je plastische chirurgie overwegen?
Iedereen weet dat ik lang geleden een neuscorrectie heb laten doen. Maar mijn hele lichaam veranderen? Ik wil mezelf nog herkennen in de spiegel hé. Maar ik ben er ook niet tegen. Ieder maakt voor zichzelf uit in welke mate hij of zij dat belangrijk of noodzakelijk vindt. Maar bij mij hangt het nog net niet genoeg om het te overwegen. (lacht)