Thuisforum.be

Het was idd wel heel opdringerig. Ocharme Judith, hoe je voor jezelf een put kan graven

Eens dat je Marianne aan je been hebt is het moeilijk om er van los te komen dat zou Geert ondertussen toch ook al moeten weten maar ik begrijp hem wel want hij wil haar gedachten laten verzetten want welk sociaal contact heeft ze nog en vroeger waren haar dagen wel gevuld maar nu.

Het verbaasde me vooral dat hij zo direct mee ging in het idee van Marianne, zonder haar enthousiasme wat te temperen. Dat etentje volgt wel héél snel op het vorige, dat moet hij zelf toch ook beseffen...
Dat hij bovendien niet opmerkte dat Judith niet direct stond te springen bij het vooruitzicht, vond ik ook een beetje vreemd.

Christel schreef:Het verbaasde me vooral dat hij zo direct mee ging in het idee van Marianne, zonder haar enthousiasme wat te temperen. Dat etentje volgt wel héél snel op het vorige, dat moet hij zelf toch ook beseffen...
Dat hij bovendien niet opmerkte dat Judith niet direct stond te springen bij het vooruitzicht, vond ik ook een beetje vreemd.

Dat laatste wat je zegt, klopt wel. Dat was haast 'on-Geerts'.
Dat eerste: Geert is altijd iemand geweest die waarden en normen zeer belangrijk vindt. Daar hoort ook een goede familie bij en als Marianne een steuntje kan gebruiken, dan is dat wel dit. Hij hoopt nog steeds dat alles weer 1 big happy family wordt, maar spanningen zullen er altijd zijn met Marianne, ook al ligt de huidige vete reeds ver achter de rug. Er is altijd wel iets

Juist, waar is de "ijzere Geert" van weleer gebleven, verdwenen zoals al de rest.

Personage evolueren, maar goed ook, altijd hetzelfde zou maar saai zijn.

Amai, de IJzeren Kolonel met een gitaar

Geert en Marianne wil je zeggen! Wie had dat ooit kunnen denken.

Caligula schreef:Geert en Marianne wil je zeggen! Wie had dat ooit kunnen denken.

Ja, dat had ik getypt vóór Marianne ook een gitaar had gepakt.

Ik vond het wel plezierig om te zien (en vooral fijn om die muziek te horen; is mijn smaak).

Ik vond het ook wel een grappig tafereel
Ook leuk om te zien dat de kinderen van Judith het zo naar hun zin hadden

Geert moet ik zeggen ontgoogeld me zwaar. Als hij Marianne echt zo graag ziet,zou hij ze beter een beetje steunen. En ik weet,dat is geen gemakkelijke opgave maar waar is verdorie de "ijzeren kolonel" van weleer gebleven? Dood wschl zoals al de rest.

Wacht maar Geert, je ogen zullen nog wel open gaan...

Persoonlijk vind ik het inmiddels behoorlijk triest hoe weinig hij Marianne steunt. Zelfs die middelvinger leek hij best normaal te vinden, gezien hetgeen er tussen Mayra en Marianne gezegd is. Dat de 2 dames zijn vrouw uit haar eigen huis gewerkt hebben, én de manier waarop, lijkt hij alweer helemaal vergeten te zijn...

Ja, zoals gezegd, zeer,zeer ontgoocheld.

Ik had nu ook wel verwacht dat hij een beetje meer begrip zou tonen, maar helaas.