Thuisforum.be

Christine ziet Bob gewoon als een uitdaging volgens mij. Als ze iets wil hebben, dan zal ze dat krijgen, of dat nou sloofjes op school zijn die haar rotklusjes opknappen, of een nieuwe vriend.
Echt zo'n verwend en egoïstisch nest wat niet gewend is om een "nee" te krijgen. Dat heeft niks met verliefdheid op Bob te maken...

Dat ze dondersgoed weet waar ze mee bezig is wat de relatie van Tamara en Bob betreft, blijkt wel uit het feit dat ze in de Frens al verschillende keren een overmatige belangstelling voor het doen en laten van Tamara had. Anders had ze ook niet onder Tamara's ogen geprobeerd met Bob aan te pappen.

Christine heeft haar web echt wel zorgvuldig gespannen...

Bob hoeft zich helemaal geen zorgen te maken over een kind dat hij niet wil. Dit kind zal sterven.

Christel schreef:Christine ziet Bob gewoon als een uitdaging volgens mij. Als ze iets wil hebben, dan zal ze dat krijgen, of dat nou sloofjes op school zijn die haar rotklusjes opknappen, of een nieuwe vriend.
Echt zo'n verwend en egoïstisch nest wat niet gewend is om een "nee" te krijgen. Dat heeft niks met verliefdheid op Bob te maken...

Dat ze dondersgoed weet waar ze mee bezig is wat de relatie van Tamara en Bob betreft, blijkt wel uit het feit dat ze in de Frens al verschillende keren een overmatige belangstelling voor het doen en laten van Tamara had. Anders had ze ook niet onder Tamara's ogen geprobeerd met Bob aan te pappen.

Christine heeft haar web echt wel zorgvuldig gespannen...

Ze is gewoon boos op tamara omdat ze jaloers is op haar , omdat bob nog gevoelens heeft voor haar.

Ze heeft wel degelijk een oogje op bob

Dat kan, maar het kan ook dat ze een oogje heeft op het gemeenschapshuis.
Ze nodig nooit iemand bij haar uit, misschien woont ze in een klein krot?
Of is ze heel eenzaam (wat me niet zou verwonderen, als je ziet hoe ze constant probeert anderen voor haar kar te spannen) en lijkt een nieuwe woonst met andere jonge mensen haar wel ideaal.

Donderkop schreef:Bob hoeft zich helemaal geen zorgen te maken over een kind dat hij niet wil. Dit kind zal sterven.

Over welk kind heb je het? Als het over zijn kind is, waarop baseer je dat het zal sterven?

apestaart schreef:

Donderkop schreef:Bob hoeft zich helemaal geen zorgen te maken over een kind dat hij niet wil. Dit kind zal sterven.

Over welk kind heb je het? Als het over zijn kind is, waarop baseer je dat het zal sterven?

Volgens mij is het wel duidelijk over welk kind het gaat (inderdaad dat van Bob en Tamara), en daarvan is helemaal niet gezegd dat het gaat sterven. Niet echt leuk om zowat in elk topic berichten tegen te komen over kinderen die het eventueel wel of niet overleven

Voorlopig is er nog niks met het kindje van Bob en Tamara aan de hand, en ik hoop dat dat zo blijft.

Bob heeft nog voor de allerlaatste keer geprobeerd om contact op te nemen met Tamara in verband met de erkenning van zijn aanstaande zoon maar Tamara blijft Oostindisch doof en dus gaat hij dan maar juridische raad vragen aan Karin om eventueel een procedure op te starten voor een erkenning als vader voor zijn aanstaande zoon.
Tja, had Bob van eerste keer enthousiast gereageerd dan waren ze nog samen en was die juridische zever niet nodig geweest maar ja we kennen Bob, eerst negatief uitlaten en panikeren en daarna komt hij tot een inzicht maar jammer genoeg rijkelijk te laat.

Tamara heeft duidelijk een luisterend oor gevonden in "onbetrouwbare" Dries.

Ik denk dat ze raar zal opkijken als ze hoort dat Bob het vaderschap opeist. Wellicht een goeie zaak, want dan zal voor eens en altijd uitgeklaard worden of hij al dan niet de vader is van de op komst zijnde baby.

Ik vind het eigenlijk vooral frappant dat Bob pas is beginnen draaien toen hij hoorde dat Tamara een jongetje verwacht. Zou hij ook van gedacht veranderd zijn moest het een meisje zijn

Dat vind ik ook heel vreemd. Sowieso vind ik heel Bob's doen en laten met de dag bedenkelijker.
Ik kan begrijpen dat hij in eerste instantie in paniek sloeg toen hij hoorde dat hij vader werd, en ook nog dat hij dat niet persé zag zitten. Iedereen is daar uiteindelijk ook vrij in, vind ik.
Maar ik vind het dan wél weer waardeloos dat hij zijn eigen verantwoordelijkheid daarbij compleet aan de kant schoof (Tamara is tenslotte niet op eigen houtje zwanger geraakt), en dat hij daarna zo snel door is gegaan met het leiden van zijn leventje op de voor hem zo comfortabel mogelijke manier, zonder daarbij ook nog maar één minuut om te kijken.
Zoiets als "daar valt toch niks meer aan te redden, en doorrrr..."

Eerst al zijn relatie met Christine (hij heeft Tamara nog nét niet ingeruild), en nu dit weer.
Mijn sympathie is hij in elk geval echt wel kwijt inmiddels...

Bob moet nou niet moeilijk gaan doen over zijn rechten als vader. Hij heeft vanaf het begin de boel verpest (om het zo maar eens uit te drukken). Zijn reactie op de zwangerschap moet nogal een klap geweest zijn voor Tamara. Nu hij zich bedacht heeft ligt het probleem opeens bij Tamara. "Zij wil niks meer met mij te maken hebben". Wat had hij dan gedacht? Dat ze hem weer in de armen zou vliegen?
Nee, onze Bob is niet in staat zich de gevoelens van anderen in te denken.

Christel schreef:Mijn sympathie is hij in elk geval echt wel kwijt inmiddels...

De mijne ook - hoe hij 'vadertje spelen' ziet vanuit zijn optiek...
En met een vader en een moeder die niet tegen elkaar spreken, hoe kan je dan fatsoenlijk met co-ouderschap bezig zijn zonder het kind te schaden?
Dat lijkt me helemaal niet simpel, als je geen goede afspraken maakt.
(en mijn ervaring is dat rechters eerder co-ouderschap toewijzen dan bezoekrecht voor 1 van de ouders).

Hij ziet waarschijnlijk een kleine Mateo als zoon, maar het kan even goed een verstokte voetballer blijken of iemand die alleen maar van talen en literatuur houdt en geen barst geeft om wetenschap.
Maar zover heeft Bob nog niet nagedacht.

jessie V. schreef:

Nee, onze Bob is niet in staat zich de gevoelens van anderen in te denken.

Inderdaad en daarom start hij een procedure voor zijn kind sinds hij weet dat het een jongen is.
Geen behoefte aan de mama. Die heeft daar niks mee te maken alsof die zoon een postpakketje is.

Dat is hem helemaal.

Bob is gewoon een vieze egoïst. De reden waarom hij vaderschap wil opeisen is omdat hij een zoon wint niet omdat hij tamara graag ziet of omdat hij tamara wilt helpen in de zwangerschap.

Nee hij realiseert zich dat hij een zoon wilt en dus zal tamara moeten meewerken ongeacht de situatie

Zoals zo vaak zijn er twee kanten aan het verhaal.

Iedereen die Bob intussen een beetje kent weet dat hij meer tijd nodig heeft om tot bezinning te komen dan de meeste mensen. Dat heeft met zijn karakter te maken. Hij is daarin ook niet alleen. Ook Frank heeft altijd veel tijd nodig. Hoe lang duurde het niet voor hij kon accepteren dat Franky homo was? En dat Franky Kaat werd?

Net als Simonne (die Frank hiervoor nooit gedumpt heeft, maar wel kordaat aanpakte) had Tamara ook anders kunnen reageren. Tenslotte kende zij Bob het best en kon ze zich wel realiseren dat hij zou bijdraaien. Dus - zoals Leo haar aanraadde - kon ze ten allen tijde van gedacht veranderen. Maar ze zei koppig nee.

Te begrijpen dus dat Bob uiteindelijk zwichtte voor Christine. Die (voorlopige) flirt heeft niks maar dan ook niks te maken met zijn aanstaande vaderschap. Bob wil deel uitmaken van het leven van zijn zoon en daartoe heeft hij het recht, ongeacht zijn eerste reactie. Iedereen heeft toch recht op een tweede kans, dus ook Bob.