Thuisforum.be

Mooi moment tussen Simonne en Sam gisteren.

Ik vond het in tegenstelling tot de vorige scène, niet zo geslaagd.
Ze stonden daar allebei zomaar wat afwachtend naar elkaar te kijken...
En Simonne zag er echt niet uitnodigend uit, maar eerder boos.
Mij heeft het niet geraakt in ieder geval, de vorige keer dat ze samen waren, wel.

Ik verwachtte er ook meer van .

Ik vond het wel fijn eigelijk. Ze kennen nu allebei de waarheid. Sam hoeft Simonne niks te vergeven want er is niks te vergeven en Simonne kan voor de eerste keer haar dochter vasthouden die ze gedurende 36 jaar dood waande. Als dat geen soap is weet ik het niet meer.

Tja, voor die allereerste knuffel na al die jaren vond ik het maar een kille bedoening.
Just my two cents.

Een kille bedoening, dat was het ook. Van beide kanten. Aarzelen, afwachten wat de ander zou doen. Erg van harte ging het allemaal niet. Maar dat zal nog komen waarschijnlijk.

Ik denk dat de kilheid meer kwam van de kant van Sam... in de grond voelt die zich nog steeds het in de steek gelaten kind, dat zich door de ellendige kindertijd in dat klooster, en het feit dat het voor haar niet klikte met haar adoptief moeder, nog steeds onbegrepen voelt, en niet in staat is iemand te vertrouwen.

Ik vind het dan ook niet zo raar dat het kil overkwam, ik bedoel... Ze wisten 36 jaar niets van elkaar af?! Ik ben er zeker van dat het nog wel zal komen!

Het is ook niet raar. Raar zou zijn als ze elkaar juichend in de armen gevlogen zouden zijn.

Bij al die TV programma's over ouders en kinderen die elkaar weer terugvinden zie je ook vaak bij de terugblikken dat ondanks de omhelzingen en de tranen het nooit een echt warme band is geworden. Vaak zeggen betrokkenen dat ze in ieder geval iets hebben kunnen afsluiten, dan wel een plaats geven. Ik vind de omhelzing hier dus erg realistisch (voor een keer )

Maar ons Simonneke heeft er toch weer terug moed in gekregen en dat is goed. Ze verdient het wel vind ik.
Als Sam nu ook nog eens een hogere versnelling zou willen inschakelen.

jessie V. schreef:Het is ook niet raar. Raar zou zijn als ze elkaar juichend in de armen gevlogen zouden zijn.

Dat zou inderdaad vreemd geweest zijn.
Wat ik vooral bedoelde was het gezicht van Simonne: dat was niet afwachtend en hoopvol, ze keek eerder boos en afwijzend.
Maar zo kijkt ze de laatste tijd wel meer, al van voor het Sam-gedoe...

En ik gun het hen van harte hoor, ik hoop dat ze terug even goede vriendinnen worden als vroeger, of nog closer...

Vergeet ook niet dat Sam eigenlijk al een moeder heeft he.

Ietwat eigenaardig gesprek tussen Sam en Simonne. Zo een beetje van willen maar net niet kunnen.

Ik vond het ook wel vreemd dat men vandaag zo inzoomde op die foto van die (ch)(k)risto(f)(phe)
Is dat een signaal dat die vader mss ook geen onbekende is? Ik vond 't eigenlijk wel vrij verdacht.