Thuisforum.be

Linne schreef:Marianne is voor het voldongen feit gesteld dat Tom en Ann afhaken.
en "nog iets belangrijk" heeft meer impact dan 't pedante "ik ben nog niet uitgepraat".

Volkomen mee eens. De lichaamstaal van Marianne was opnieuw vriendelijk, maar "Ik ben nog niet uitgepraat" heeft een dominante ondertoon die volstrekt ongepast was gezien de context. Resultaat van het geheel kwam over als de rode lap...

Christel schreef:
Ik dacht dat ze zo bezorgd waren om hun moeder en voor haar leven vreesden als ze bij William bleef, maar daar is precies niet veel meer van over sinds hun erfenis in het gedrang is..

Dat was ook wat ik dacht toen zowel Tom al Ann hun moeder de deur wezen. Ik kan helemaal geen begrip opbrengen voor hun gedrag.
Dat ze boos zijn op hun moeder, dat kan ik begrijpen, maar dat ze hun moeder, waar ze zo bezorgd om waren laten vallen als een baksteen???

Dat ze boos op haar zijn, kan ik me wel indenken. Ze hebben ook nogal wat met haar te stellen gehad.
Van de andere kant geldt dat voor Marianne echter ook (het is niet dat Ann en Tom zo'n onbeschreven blaadjes zijn), en waar Marianne toch altijd op haar boosheid terugkomt en moeite doet haar kinderen toch bij zich te houden, zie ik dat andersom totaal niet.

De manier waarop ze de zekerheid wilden dat het William niet om het geld te doen is, kon heel makkelijk verkeerd opgevat worden. Daarbij komt dat Marianne zich heel eenzaam gevoeld moet hebben toen ze onschuldig vastzat en door Ann ook nog eens compleet uitgekotst werd. Daarmee praat ik niet goed dat ze de bedoelingen van Tom ook verkeerd opvatte, maar ik kan me wel voorstellen dat Marianne het Noorden inmiddels compleet kwijt is. Dat vooral Tom daar nu ineens totaal geen begrip voor heeft, gaat mijn petje te boven.

En daarbij...; ik vraag me af of zowel Tom als Ann zich nog zo lekker voelen bij "hun grote gelijk" als ze dadelijk samen de begrafenis van hun moeder moeten regelen, want dat risico is er met William wel degelijk. Ik zou als kind dan - boos of niet - toch eerst eens even de afweging maken of mijn boosheid of gekwetstheid niet een beetje ondergeschikt is aan het eigenlijke probleem...

denkt ge niet dat deze ongerechtvaardigde boosheid een vorm is van onrust ?

nounake schreef:denkt ge niet dat deze ongerechtvaardigde boosheid een vorm is van onrust ?

Marianne kan die onrust niet bedaren als ze de deur wordt gewezen, hé?!

ikke schreef:

nounake schreef:denkt ge niet dat deze ongerechtvaardigde boosheid een vorm is van onrust ?

Marianne kan die onrust niet bedaren als ze de deur wordt gewezen, hé?!

Inderdaad, ze willen gewoon duidelijk niks meer met haar te maken hebben.
Ik merk aan zowel Tom als Ann sowieso geen greintje onrust meer sinds het huis te koop is gezet, ook niet als ze kwaad worden o.i.d.
Ze hebben het nergens anders meer over gehad als over het feit dat ze op deze manier zelf hun erfenis moeten betalen, of ze het huis nu wel of niet willen kopen, en over hoe kwaad ze zijn op Marianne.
William - en de toch behoorlijk alarmerende reden waarom Marianne het huis verkoopt - is niet eens meer ter sprake gekomen...

nounake schreef:denkt ge niet dat deze ongerechtvaardigde boosheid een vorm is van onrust ?

Maar dat geldt voor beide zijden: Marianne versus Ann en Tom. Intussen zijn ze zo ver en zo koppig uit elkaar aan het groeien dat ze het volledige plaatje alleen maar kunnen raden van elkaar.

Zo belanden we terug in een ingewikkelder wordende situatie die niet zover had moeten
komen als er op het juiste moment, de voor de hand liggende dingen gezegd werden.
Broer en zus wisten niet van elkaar dat ze een bod deden op het ouderlijk huis.

Marianne,of eigenlijk William heeft zijn zin:ruzie tussen Marianne en de kinderen.Fase 2 in zijn plan:Helene van iedereen isoleren.

Helene is nu toch al tamelijk van iedereen geïsoleerd, denk ik?

jessie V. schreef:Helene is nu toch al tamelijk van iedereen geïsoleerd, denk ik?

Daar ben ik ook van overtuigd.
Maar Marianne is ook goed op weg om totaal geïsoleerd te worden.

Als Marianne, eertijds het groot lawijt van Thuisdorp, nu al haar Jommeke moet inschakelen om te communiceren met haar kinderen is het wel erg ver gekomen.

Ik snap nog altijd niet hoe aan deze verhaallijn een acceptabel einde kan gebreid worden...

^Dat begin ik mij ook af te vragen!

En ik snap nog steeds niet dat de omhooggevallen kinderen van Marianne niet inzien dat ze zichzelf (en hun moeder) veel ellende hadden bespaard als ze even met elkaar gepraat hadden over het feit dat ze allebei aan het bieden waren.
En nog minder snap ik dat ze zelf niet inzien dat hun moeder gelijk had: het IS hen om het geld te doen, blijkbaar.
Zo verblind zijn ze, dat ze dat van zichzelf niet eens zien of durven toegeven.

annekeHU schreef:Ik snap nog altijd niet hoe aan deze verhaallijn een acceptabel einde kan gebreid worden...

Ik ook niet en "acceptable" zal 't zeker niet kunnen zijn .