Thuisforum.be

Het contrast tussen Marianne haar reactie bij de makelaar donderdag en haar enthousiasme met haar magnum champagne fles in haar huis vrijdag was inderdaad onbegrijpelijk. Ze gaat heel goedgeluimd bij de makelaar binnen en wanneer ze dan de identiteit van de koper te zien krijgt is ze compleet verbouwereerd (wat mij deed denken dat Ann de koper was).
.


En vrijdag komt ze dan ineens laaiend enthousiast met een fles champagne binnengewaaid omdat de koper Tom is.

Wel ik moet zeggen, in deze zie ik vooral de blik van William...

Weten wij eigenlijk wel of Marianne het hoogste bod heeft aanvaard, of heeft ze misschien wel het tweede hoogste genomen omdat de identiteit van de hoogste bieder haar niet zo aanstond?

tvx1 schreef:Weten wij eigenlijk wel of Marianne het hoogste bod heeft aanvaard, of heeft ze misschien wel het tweede hoogste genomen omdat de identiteit van de hoogste bieder haar niet zo aanstond?

Zelfde idee.

Ze wou toch wel dat Ann het zou kopen hé aan een voorkeursprijsje.

Marianne toch, je hebt het momenteel niet echt getroffen met je kinderen e...

Hein ? De kinderen hebben het momenteel niet echt getroffen met hun moeder zeker

Ik vind het omgekeerde waar. Ze heeft hen eerste keus gegeven voor het huis, ze wilden niet. Dus ze gaat door met de verkoop. Dan beslissen Tom en Ann om toch mee te gaan bieden. Dat gebeurt allemaal anoniem, dat weten ze zelf ook wel. Geen van beiden kiest ervoor Marianne in te lichten maar spelen daarentegen het spelletje gewoon mee. Ze verliezen het spelletje en zijn slecht gezind om hun moeder. Wééral.
Ik vraag me trouwens af, als Ann het hoogste bod had gehad, zou ze dan nog steeds zo verongelijkt gereageerd hebben? Net zoals Tom?

Ik geef Summer85 helemaal gelijk. Ze heeft Ann eerst keuze gegeven maar die was te trots om toe te geven, wat Marianne heel erg vond, want zij had erop gerekend dat Ann het huis zou willen kopen. Dus snap ik Marianne haar houding nu wel.

Wat had ze eigenlijk willen vertellen aan Tom (en Ann) ? Leek me ook wel iets belangrijks

karolien85 schreef:Wat had ze eigenlijk willen vertellen aan Tom (en Ann) ? Leek me ook wel iets belangrijks

Awel, eigenlijk hoop ik dat wij het eerder te weten komen dan Tom&Ann. Zal hen leren iemand zijn zin niet te laten afmaken.

Marianne is voor het voldongen feit gesteld dat Tom en Ann afhaken.
en "nog iets belangrijk" heeft meer impact dan 't pedante "ik ben nog niet uitgepraat".

Maar zelfs het "ik ben nog niet uitgepraat" kreeg ze inderdaad niet eens uitgesproken zonder onderbroken te worden. Er waren er deze keer wat mij betreft maar 2 heel pedant en onredelijk bezig en dat waren Tom en Ann.

Ik dacht dat ze zo bezorgd waren om hun moeder en voor haar leven vreesden als ze bij William bleef, maar daar is precies niet veel meer van over sinds hun erfenis in het gedrang is.
En dan blijven die 2 ook nog eens bokken om een totaal uit zijn verband getrokken reden. Jammer genoeg had Tom groot gelijk toen hij zei dat hij en Ann alleen maar naar elkaar toe gegroeid zijn. Het is aan zijn onredelijke gedrag te merken...

Voor Marianne ziet het er in elk geval niet goed uit nu ze volledig is overgeleverd aan William. Of het moet zijn dat hij ineens het licht heeft gezien en echt om haar geeft, maar dat valt nogal sterk te betwijfelen...

Christel schreef: Ik dacht dat ze zo bezorgd waren om hun moeder en voor haar leven vreesden als ze bij William bleef, maar daar is precies niet veel meer van over sinds hun erfenis in het gedrang is.

Precies!
Van Ann konden we nog zo'n reactie verwachten, maar van Tom? Die een paar weken geleden nog alleen naar Toscane reed, omdat hij zo ongerust was?

En dat allemaal terwijl het gaat om het ouderlijk huis.
Is dan echt alle gevoel zoek?

satine schreef:

Christel schreef: Ik dacht dat ze zo bezorgd waren om hun moeder en voor haar leven vreesden als ze bij William bleef, maar daar is precies niet veel meer van over sinds hun erfenis in het gedrang is.

Precies!
Van Ann konden we nog zo'n reactie verwachten, maar van Tom? Die een paar weken geleden nog alleen naar Toscane reed, omdat hij zo ongerust was?

En dat allemaal terwijl het gaat om het ouderlijk huis.
Is dan echt alle gevoel zoek?

Wel hij heeft nu niet veel dank gekregen voor zijn bezorgdheid. Geen van beide kinderen trouwens. Toen ze van William wat zekerheid wilden dat geld geen motief meer was om bij Marianne te blijven, kregen ze als dank het éné verwijt na het andere naar hun kop gesmeten van hun moeder en de mededeling dat ze al haar kapitaal er zo snel mogelijk ging doorjagen. Een paar dagen later stelde ze het huis al te koop. Toch ook geen liefdevolle manier van omgaan met uw kinderen.