omdat er elementen in de film geslopen zijn die niet zo uitdrukkelijk aanwezig waren in het boek. Meestal is een boekverfilming een afknapper als je het boek gelezen hebt, maar soms wordt van een middelmatig boek een schitterende film gemaakt (beste voorbeeld zijn de Godfather-films).
btw Shutter Island draait totaal niet rond schrikmomenten.
Maar enfin, Matthi, bekijk hem eens en laat weten wat je ervan vond.
Omdat het hier toch over boeken en hun verfilming gaat : ik heb gisteren On the road gezien, naar het boek van Jack Kerouac.
Ik hou wel van het soort films die je katapulteren naar een tijd waarin ik wel had willen leven. De tijd van de wilde jazz, illegale drugs die alom aanwezig waren en sex zonder dodelijke ziektes. Toen schrijven nog gebeurde met een inktpot óf je regelmatig vieze vingers had omdat het lint van de schrijfmachine moest vervangen worden. Toen je nog een auto kon pikken door twee draadjes onder het dashboard te verbinden ...
En belangrijk : je mag niet roken in een vrachtwagen waarin dynamiet vervoerd wordt, maar een fles whisky uitzuipen achter het datzelfde stuur is geen probleem.
Ik heb deze middag naar Hansel en Gretel gekeken. Zowat het slechtste wat ik de afgelopen jaren gezien heb. Na een uur wordt het echt goor en vast een feest voor de liefhebbers van dit genre. Wel een goede quote : God is een hersenspinsel voor radeloze mensen.
Passion van Brian DePalma vorige week gezien.
remake van de Franse film Crime d'Amour en naar het schijnt een verbetering ervan. Enfin, er zitten wel klassieke elementen van DePalma-films in en vond het zeker geen slechte film, maar heb toch al beter gezien van hem in dat genre (vb. Dressed to Kill).
La vida de los peces, Frans-Chileense productie met veel close ups en nostalgische gesprekken, zonder echt dramatisch te worden. Een film over hoe keuzes tijdens je jeugd je hele toekomst kunnen bepalen en een ogenschijnlijk perfect leven misschien wel heel leeg kan zijn. Heel even ook iets grappigs, hoofdpersonage Andrès wordt door een van de kinderen van zijn jeugdvriend op de rooster gelegd met nogal pertinente vragen over zijn seksleven.
Elle ne pleure pas, elle chante.
Een jonge vrouw heeft het moeilijk met relaties, als snel blijkt dat jarenlang misbruik door haar vader aan de basis ligt. Wellicht zeer confronterend voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Mooie muziek trouwens van Kris Dane, tot voorheen volledig onbekend voor mij.
Zowaar Dr. No eindelijk eens gezien, de eerste Bond-film.
Grappig hoe de normen en waarden zo verschillen van nu. Tot halverwege de film zijn de vrouwen enkel goed genoeg om secretaresse te spelen en daarna om gewoon mooi te zijn en netjes aan het handje te lopen met James Bond. De zwarte medemens werd ook nog gereduceerd tot meelopers of dommeriken die vroeg of laat het loodje leggen.
Beginnen kijken gisteren naar Windtalkers van John Woo, maar vond hem zo saai/oninteressant dat ik uiteindelijk weggezapt ben.
En dat ondanks de sterke cast met oa Nicolas Cage, Christian Slater en Peter Stormare.
Film over het aanspoelen van ilegalen, en het schijnophouden van een paradijselijk eiland.
Een jongeman, Filipo leeft daar een leven, behoorlijk onbezorgd, maar het verandert door het toch maar oppikken van drenkelingen.
Een vraag die me ook bezighoud, ilegalen, wat ermee? Het zijn ook mensen, maar wat..?
Behoorlijk confronterende film.
vanavond op uitnodiging van de Fnac naar Tyskungen geweest, de verfilming van het boek Oorlogskind van Camilla Läckberg
en aangezien ik compleet fan van de boeken ben, kon ik deze natuurlijk niet afslaan
het bleek de betere tv-film te zijn (de dvd-box van Fjällbacka murders komt binnenkort uit), met acteurs die een pàk dichter bij mijn voorstelling uit de boeken lagen dan de vorige poging tot verfilming van haar boeken (breek me de bek niet open...)
als je de dvd's te pakken kan krijgen: zeker kijken
Meestal is een boekverfilming een afknapper als je het boek gelezen hebt, maar soms wordt van een middelmatig boek een schitterende film gemaakt (beste voorbeeld zijn de Godfather-films).
