Thuisforum.be

jessie V. schreef: di 18 jun 2019, 08:26 Dat bedoel ik ook. Als ze niet alles tegen An vertelt over wat er allemaal is gebeurd, kent An haar situatie niet. Dan is het gevaarlijk om zomaar medicijnen voor te schrijven.

Welke dokter weet echt ALLES over zijn patiënt? Welke patiënt vertelt alles aan zijn of haar dokter? Ik vertel mijn huisarts of specialist ook alleen maar wat ik kwijt wil of geef enkel antwoord op de vragen die worden gesteld. Ik vind niet dat Ann hier in de fout gaat/ging.

En daar wringt net het schoentje: Ann zal inderdaad niet veel los kunnen peuteren, een goede psychotherapeut wel.

jessie V. schreef: di 18 jun 2019, 08:26 Dat bedoel ik ook. Als ze niet alles tegen An vertelt over wat er allemaal is gebeurd, kent An haar situatie niet. Dan is het gevaarlijk om zomaar medicijnen voor te schrijven.

Ann weet niet alles, wij ook niet, maar Ann weet genoeg om te oordelen dat Paulien medicatie nodig heeft.

Maar je kunt toch niet enkel wat medicatie voorschrijven en verder maar zien waar het schip strandt?
Daar hoort een gedegen therapie en opvolging bij, geen sporadische gesprekjes tussen de soep en de aardappels door als het spreekuur toevallig net afgelopen is.

Ann behandelt Paulien als een vriendin die met een probleem zit en af en toe haar ei kwijt moet, niet als een patiënte die depressief is en professionele hulp nodig heeft.
Die mensen zijn daarvoor opgeleid en prikken makkelijker door Paulien's facade heen als ze niet alles wil vertellen, bijvoorbeeld, en dat is hard nodig.

Een gevaarlijke situatie vind ik het zo, moederziel alleen in de Frens, met een hoopje pillen achter de hand en op z'n hoogst af en toe een schouderklopje van Ann als Paulien er zelf om gaat vragen.

Christel schreef: di 18 jun 2019, 10:52 Een gevaarlijke situatie vind ik het zo, moederziel alleen in de Frens, met een hoopje pillen achter de hand en op z'n hoogst af en toe een schouderklopje van Ann als Paulien er zelf om gaat vragen.

Dat is Pauliens' keuze, daar kan geen enkele dokter iets aan doen zolang Paulien zelf niet aangeeft dat ze meer verwacht. 't Is niet zo eenvoudig als het in Thuis lijkt. Zolang er niets ergs gebeurd, kan Ann, bij wijze van spreken, alleen maar toekijken. Zonder toestemming of aangeven van Paulien kan Ann alleen maar luisteren en raad geven. En van een specialist mag men ook geen wonderen verwachten, 't is vooral de patiënt die 't moet doen. Spijtig, maar zo is het nu eenmaal. En wat de medicatie betreft, als het om een fysisch probleem gaat, schrijft een dokter ook medicatie voor als 't nodig is, zonder dat de patiënt van dichtbij opgevolgd wordt... Alle medicatie kan misbruikt worden...

Iemand met een fysiek probleem is emotioneel (meestal) evenwichtig, dat kun je van iemand met een psychisch probleem niet altijd zeggen.
En daar zit hem het verschil.

ikke schreef: di 18 jun 2019, 12:12 Zolang er niets ergs gebeurd, kan Ann, bij wijze van spreken, alleen maar toekijken.

Dat is wel al gebeurd waardoor Paulien opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Ze weten dus dat het weer fout kan gaan met haar en dat ze psychisch niet 100% in orde is. En dat is niet opgelost door eens een weekje in het ziekenhuis te verblijven. Dat zou Ann nu toch wel moeten inzien. Ik snap het dus ook niet dat ze Paulien niet naar een specialist stuurt. Alleen een echte psycholoog ofzo kan haar helpen. Door zelf een luisterend oor aan te bieden zorg je niet dat de gedachtegang van Paulien verandert en dat ze dus beter wordt.

^ Inderdaad.
Paulien had haar eerste gesprek met een psychotherapeut al gehad in het ziekenhuis, maar misschien was dat voor haar te confronterend.
Gewoon verder sukkelen is niet altijd de beste, maar vaak wel de gemakkelijkste oplossing.
En dat had Ann moeten doorprikken.
Ze had moeten aandringen om ook met iemand met kennis van zaken te blijven praten.

En dan nog, je kunt niemand verplichten naar een specialist te gaan. Ook een opname kan enkel gebeuren met toestemming van de patiënt! Niemand is bevoegd om een ander te laten opnemen, tenzij er idd iets ergs gebeurd is. Het moet een feit zijn, je mag nog zo zeker zijn dat er een drama staat te gebeuren, er wordt niets gedaan zonder toestemming van betrokkene. MAW, iemand mag nog zo sterk "van de kaart" zijn, als die zegt dat hij zij niet wil geholpen worden, sta je machteloos!

Dat is waar.
Maar ik vind dat Ann had moeten zeggen dat 'praten met de huisdokter' in dit geval echt niet genoeg is.
Het is niet omdat zij het verdriet om het verlies van een kind herkent, dat zij hier de ideale persoon is om Paulien terug op weg te helpen.
Nu geeft ze de indruk dat een paar occasionele gesprekjes en wat pillen de zaak wel gaan oplossen.

Ik snap niet dat Ann zat te wenen na het 'incident' met Paulien. Als dokter moet ze dat toch kunnen loslaten

Beste Johan, als je stijf staat van de adrenaline denk je daar niet aan. Eens die adrenaline uit je lichaam is komt het besef en dan crash je. Ik heb ook jaren in de zorg gestaan, noodsituaties meegemaakt en velen zien komen en (te) gaan. Altijd de kalmte zelve in mijn normale setting. Tot de dag van dat zware ongeval. Zien gebeuren, hulp verleend, verklaring afgelegd, alles op adrenaline en automatische piloot. Tot het 2 uur later allemaal achter de rug was. Wel, ik kan u verzekeren dat die scène met Ann heel realistisch was. En dat heeft niets te maken met wel/niet kunnen plaatsen maar met angst en rondrazende hormonen.

Ik heb ook al enkele zware ongevallen meegemaakt op t werk (collega verpletterd onder trein, iemand anders zijn voet afgereden) maar gelukkig stond ik niet in 'de eerste lijn'. Ik vind wel dat n dokter zijn werk niet mee naar huis mag nemen. Ik weet ook niet of ze de details verteld heeft tegen Tania, want het valt eigl onder het beroepsgeheim.

De emotionele reactie van Ann kon ik heel goed begrijpen. Een mens zou voor minder als je iemand net van de rand van een dak afgepraat hebt.
Ik zou het eerlijk gezegd pas raar vinden als het Ann niks gedaan had...

Het feit dat Ann daarna met Paulien naar de praktijk gegaan is en haar in haar eigen privé naar bed heeft gebracht, begrijp ik dan weer totaal niet. Zoiets hoort een huisarts toch echt helemaal niet te doen?
Ik had even de hoop dat ze Paulien naar het ziekenhuis zou laten gaan en dat ze daar eindelijk fatsoenlijke hulp zou krijgen, maar nee...

Christel schreef: ma 01 jul 2019, 14:26 Ik had even de hoop dat ze Paulien naar het ziekenhuis zou laten gaan en dat ze daar eindelijk fatsoenlijke hulp zou krijgen, maar nee...

Crisisopvang, daar had ze naartoe gemoeten.

Een plaats waar de patiënt meteen geholpen wordt door specialisten, die er ook over waken dat ze even tot rust kunnen komen.