Thuisforum.be

vanavond richting Gent getogen om naar Bobby te gaan kijken



pet-project van Emilio Estevez (naar verluid was hij er zo'n 5 jaar aan bezig)

het is de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 1968 waarbij Bobby Kennedy een goede kans maakt om tot president verkozen te worden en in het Ambassador Hotel wordt alles in gereedheid gebracht om de overwinnaar die avond te ontvangen...
we zien wat er achter de schermen gebeurt, maar volgen ook enkele gasten/excentriekelingen die in het hotel verblijven
dit alles moet dan onherroepelijk leiden tot het cruciale moment waarop Robert Kennedy na het verlaten van het podium, in de keuken van het hotel wordt neergeschoten...

het geheel zit mooi in elkaar en je verveelt je geen moment (altijd een pluspunt ) maar hier en daar zitten toch enkele schoonheidsfoutjes in de film, zoals de belichting die op een bepaald moment wel héél rare sprongen maakt, we zullen het steken op een eersteling en de probleempjes die dat met zich mee kan brengen

een degelijke film met heel wat bekend volk, maar waar de dames ongenadig worden gefilmd, ongeacht hun rimpeltjes
8/10 om er een cijfer op te plakken

vandaag dus naar Nue propriété gaan kijken en in de voorfilmkes (de reden waarvoor ik naar de cinema ga ) een film over Piaf zien passeren, de trailer van de nieuwe Lynch ( maar intrigerend) én ook de trailer van Ex-drummer, waardoor mijn goesting om hem te zien meteen over was

soit, Nue propriété dus



de heilige Huppert is schitterend zoals altijd, hoewel ik haar graag nog eens iets luchtig (à la 8 femmes) zou zien spelen, 't menske zoekt altijd de zware kost op

Jérémie Renier en zijn broer Yannick zetten een prachtig broederpaar neer, zeker geholpen door hun reële bloedband, maar 't zijn ook twee jongens die niet zonder hun moeder kunnen terwijl ze toch al volwassen zijn en dat wordt dan uiteindelijk ook fataal...

'k moet zeggen dat ik van de vertolkingen redelijk onder de indruk was (ook met Kris Cuppens van Heterdaad, rechts op de foto), maar de cinématographie (om het op z'n Frans te houden ) mocht er ook wezen, beginnend met intimistische familiescènes (gegeten dat er daar wordt ) en langzaamaan wordt de grootsheid van het huis zichtbaar waarin alles zich afspeelt...

schone cinema van bij ons

tijdje terug The devil wears prada gezien


Andy Sachs is the girl next door , heeft een leuk vriendje en is op zoek naar haar doorbraak als journaliste. In tussentijd neemt ze een jobke aan bij fashionmagazine Runway. Als manusje van alles loopt ze van hos naar her voor haar baas Miranda Priestly, gespeeld door Meryl Streep. Andy weet echter niets van mode : *telephone rings* Andy : ” Can you spell Gabbana ? ” . LOL . Beetje bij beetje wordt Andy echter één van de vreselijke fashiongirls die ze in het begin nog bespotte. Oh en wacht er zitten ook nog een hele hoop cliché’s in ! Carrière maken en huwelijken gaan niet samen, modepopjes zijn gruwelijke mensen, etc.. Maar hey iedereen weet wel hoe de film uiteindelijk zal gaan aflopen eens Andy tot besef komt dat ze haar oude zelf verstopt heeft tussen haar lading schoenen …[/img]

deze week naar Vidange Perdue gekeken



en 'k moet zeggen, het interessantste van heel de film was de affiche
ok, Nand Buyl doet het uiteraard schitterend, maar als je geen goed materiaal krijgt om mee te werken, kan je ook maar zoveel doen natuurlijk...

als tv-film (waarvoor hij uiteindelijk bedoeld is) kan hij er goed mee door, maar in de cinema had die nooit mogen vertoond worden, daarvoor is hij te tam (hoewel Nand wel een paar keer van bil mag gaan, 't is een Vlaamse film voor iets )

vanavond met het zusje naar 2 filmpjes gekeken:

Cars



dodelijk saaie animatiefilm, niet te geloven dat het uit dezelfde stal als Toy Story, Monsters Inc. en The Incredibles komt
het leukste aan de dvd was het extra animatiefilmpje One Man Band, dat met zijn 4 minuten 100 keer leuker was dan de bijna 2 uur durende slaapverwekende autoshow

Monster House



superleuke film over een huis dat een hele buurt terroriseert door speelgoed dat op z'n gazon valt op te vreten en kindertjes de stuipen op het lijf te jagen...
3 dappere van die koters gaan de strijd aan met het huis zodat het voor eens en altijd ermee gedaan is...

grappig en griezelig én met de stem van Kathleen Turner

Inland Empire : een waarschuwing >> mijd deze film best als je al hoofdschuddend de cinemazaal uitliep bij Eraserhead. Bij ons zorgde het nl voor een fikse ruzie binnen iemands huishouden. Enfin, ik vond het in ieder geval één van de interessantste films in jaren en wellicht ga ik hem nog wel n paar keer zien. Kort samengevat is het een film-in-de-film over een remake van een Duitse film waarbij tijdens de opnames bekend wordt dat het origineel nooit afgewerkt geweest is omdat de hoofdacteurs tijdens de opnames vermoord werden. Iets wat ervoor zorgt dat de hoofdactrice van de film (Laura Dern) langzamerhand serieus begint te flippen en we een soort van kijkje in haar gedachtengang mogen nemen. Begint het enigzins nog toegankelijk (alhoewel, met een sitcom met konijnen ) dan kan het goed gebeuren dat je de draad wel eens verliest gedurende de film. Maar het gaat eigenlijk ook over de teloorgang van Hollywood. Enfin, een aanrader wat mij betreft, al moet je er ook voor zijn.

bij gebrek aan beter vanavond naar The Pursuit of Happyness gaan kijken (sic)



film gebaseerd op waargebeurde feiten (altijd gevaarlijk) over een man die er alles voor over heeft om het te maken, eentje over de welbekende American Dream maw

Will Smith speelt Chris Gardener, een man die met zijn gezin moet schrepen om rond te komen en op een dag een stockbroker ontmoet en dan maar beslist om dat ook te gaan doen (dat jobke levert nl. veel geld op )

wat krijgen we dan? Chris die als onbetaalde stagiair begint te werken bij een grote firma, zijn vrouw ziet vertrekken omdat ze het niet meer aankan en zijn zwerftocht met zijn zoontje van vijf langs allerhande adresjes (en enkele keren gewoon op straat) om onderdak te hebben...

nogal bij het haar getrokken bij momenten, maar de goede afloop (wat had je anders gedacht? ) geeft je wel een goed gevoel bij het buitengaan...

enkel spijtig dat we hier het vader/zoonpaar Smith krijgen, waarbij die kleine verondersteld wordt schattig te zijn, terwijl hij meer enerverend is dan wat anders

soit, wel een nice filmpje, maar geen grootse cinema

gisteren naar The Butterfly Effect gekeken dat al maanden van de bib hier bij mij thuis lag te slingeren...



jongeman met een gektegeschiedenis in zijn familie heeft in zijn jeugd heel wat black-outs waardoor bepaalde (erge) dingen die gebeuren hem totaal ontgaan...

op 20-jarige leeftijd ontdekt hij dat hij door zijn jongensdagboeken te herlezen kan teruggaan in de tijd naar die black-outs en bepaalde wantoestanden uit zijn jeugd kan herstellen...
die herstellingen zijn echter niet zonder gevolgen en eigenlijk wordt zijn situatie steeds erger en erger telkens hij weer iets uit zijn verleden probeert te veranderen...

helemaal niet slecht, best vermakelijk en blijkbaar in deze dvd-versie met het beste einde (dat na de eerste screenings veranderd werd in iets onbegrijpelijks, dat einde staat nl. ook op de schijf)

Dit weekend overigens door omstandigheden 3 (!) films gezien in de cinema :

Ex-Drummer : enorm leutig verfilming eigenlijk van het gelijknamige boek van Herman Brusselmans, met een einde die toch een beke teveel over-the-top was. Misschien dat ik er nog meer van genoten heb omdat ik ook van Oostende ben. In één van de hoofdrollen overigens een oude bekende uit Thuis >> Norman Baert ofte flik Eric (ge weet wel >> die flik die duchtig op het gezicht van Senne, Kristof en Joerie mocht kloppen ). Zie foto overigens



Das Leben Der Anderen : ja, moest ik die gezien hebben voor ik m'n pronostiek gemaat hebben voor de Oscars zou ik wel deze gekozen hebben. Film over de Stasi dus die tussen 1984 (George Orwell hint hint) en de val van de muur een schrijver afluisterden bij hem thuis enz enz Een aanrader !



Letters from Iwo Jima : and last but not least ... de nieuwste van Clint Eastwood. Flags of out Fathers nog overgeslagen, maar deze moest ik toch gezien hebben. De slag om Iwo Jima dus gezien van de kant van de Japanners die de oorlog een heel menselijk gedaante geeft. Toch één van de betere films van dit jaar.

gisteren met het zusje naar de cinema geweest voor wat hersenloos vertier, en dat werd het ook: Ghost Rider



concept dat al jaren op stapel stond, waarin Nicolas Cage de stoere jongen mag uithangen, maar waarin hij niet kan verbergen dat hij echt oud aan het worden is (age really doesn't suit him )

voor de rest is het gewoon een dom tienerfilmpje met een heleboel onnodige schrikeffecten en een kweetnie hoe lelijke Eva Mendes...

't was niet echt saai, maar fantastisch zou ik het ook niet noemen

sisken schreef:
en ja, ik ben een lastige

Als je het zelf zegt *fluit*

Anyways ik heb een tijdje terug Hotel Rwanda gezien


1994. In Rwanda breekt de genocide tussen de Tutsi’s en Hutu’s los. Paul Rusesabagina probeert zoveel mogelijk Tutsi’s in zijn hotel Mille Collines onder te brengen en te redden. De VN trekt ondertussen zijn troepen terug uit Rwanda en laat de volkerenmoord zijn gang gaan. Jack een journalist ter plekke vertolkt een beetje mijn gevoel bij deze hele historie : “Oh, God, I’m so ashamed!”. De film opent je de ogen en het gevoel Belg te zijn verafschuwt je zelfs. Een geweldig meeslepende film die bovendien een enorm educatieve boodschap met zich meedraagt.[/img]

Stond deze middag in de xz naar een film te zoeken (naar het schijnt is die zelfs nog niet gereleased maar kom ) en tot mijn grote vreugde zag ik dat ze star wars II: Attack of the clones hadden. Ik had een tijdje naar die film lopen zoeken en nu eindelijk gevonden en eens helemaal kunnen bekijken .

Anakin is nu groot geworden en moet samen met Obi-Wan Kenobi senator Amadila beschermen.

Ik vind het een mooie film, vind de romantiek wel mooi tussen anakin en padmé, zo ontroerend soms Ik heb SW altijd wel al leuk gevonden, maar soms vond ik de acteerprestaties wel wat Ik blijf de oude trilogie toch de beste vinden.

Vandaag eindelijk notes on a scandal gezien.

Twee vrouwen, gevangen in een web van verraad, vormen het hart van de psychologische thriller, Notes On A Scandal. Het verhaal wordt opgetekend in het cynische dagboek van Barbara Covett (Dame Judi Dench), een bazige en eenzelvige lerares die met de ijzeren hand in de klaslokalen van een Londense middelbare school regeert. Op haar kat, Portia, na, leeft Barbara alleen, zonder vrienden of vertrouwelingen – maar haar wereld verandert compleet wanneer ze de nieuwe kunstlerares, Sheba Hart (Cate Blanchett) ontmoet. Sheba lijkt wel de soulmate en trouwe vriendin die Barbara altijd zocht. Maar wanneer ze ontdekt dat Sheba een relatie heeft met een van haar jonge studenten, neemt hun ontluikende vriendschap een ongunstige wending. Nu Barbara Sheba's verschrikkelijke geheim aan zowel haar echtgenoot en de rest van de wereld wil bekendmaken, komen ook Barbara's eigen geheimen en obsessies bovendrijven...

Schitterende vertolkingen van Cate Blanchette & Judi Dench (oscarnominatie beste vrouwelijke bijrol & beste vrouwelijke hoofdrol).
Een aanrader !!!

Dit weekend gaan bekijken: The Number 23



Met o.m. Jim Carrey. Die mag van mij zijn comedy-genre voorgoed overboord gooien (werkt steeds op mijn zenuwen), hierin heeft hij mij echt kunnen overtuigen als acteur (net als in Eternal Sunshine of the Spotless Mind trouwens). De film zelf vond ik niet zo erg geslaagd. Net iets te voorspelbaar bij momenten en niet zo origineel. Enkel in de getallenobsessie was ik even mee, maar gelukkig eindigde dit met de film.

en dan on-topic:

vanavond Miss Potter gezien en goedgekeurd



het is het verhaal van Beatrix Potter, bedenkster van Pieter Konijn en meer van dat leuks ('k ga morgen eens een biografie van haar opsnorren, 'k ben benieuwd geworden naar dat mens)

Renée Zellweger speelt overtuigend de hoofdrol, weerom met een Engels accentje en ze ziet er ook niet uit, wat dan weer bijdraagt tot de geloofwaardigheid van de film
Emily Watson blijkt een reuzin te zijn (Reneetje verzwelgt in het niets naast haar) maar speelt haar rol ook met verve
de nevenpersonages (B. Potters ouders, haar uitgevers,...) zijn goed gekozen en weten af en toe voor de nodige lachsalvo's te zorgen

blij van hem gezien te hebben