Ook de manier waarop ze zich toch aan Geert vast blijft klampen, ondanks alles wat er gebeurd is, wijst daar in mijn ogen een beetje op. De liefde was ook al voor het hele voorval rond Emma nogal bekoeld, en toch wil ze hem koste wat kost terug en staat ze bijgevolg Hélène naar het leven, omdat ze haar hete adem als het ware al in de nek voelt, ook op dat vlak.
Volgens mij mist Marianne dan ook gewoon haar oude, zelfstandige leven; inclusief het vermogen om te lopen en inclusief haar huwelijk, gewoon omdat ze vreest om op alle vlakken ingeruild en overbodig te worden en alleen achter te blijven. Na de gebeurtenissen met Mayra en Ann, kan ik me die angst ook wel een beetje voorstellen. Het gevoel om zowat helemaal alleen te staan zit ook nog heel vers in haar geheugen natuurlijk. En niet te vergeten; Marianne is van haarzelf sowieso jaloers aangelegd, dat hebben we al meermaals kunnen zien, en dat helpt ook niet waarschijnlijk...

