Thuisforum.be

PieterVdG schreef: vr 17 jun 2022, 18:56 de verhaallijn van (jong)dementie is weggelegd.

pffffft sorry hoor, maar heb zoiets van als ik haar zie komen: aub toch weer geen miserie van een niet te vermijden lijdensweg!

Ik hoop op een Veerle die Frank wat positiever kan maken. Niet noodzakelijk als koppel, maar als vrienden

Kiki_Dee schreef: vr 17 jun 2022, 20:46 Ik hoop op een Veerle die Frank wat positiever kan maken.

Zal wel een stroeve bedoening worden eer het zover is! Hij is nooit echt het zonnetje in huis geweest! Zal wat werk aan zijn!

PieterVdG schreef: vr 17 jun 2022, 18:56 Lijkt mij duidelijk dat voor Veerle de verhaallijn van (jong)dementie is weggelegd. Joren verwarren met Bill, haar sociaal ongefilterde opmerkingen, het rummikuppen dat niet vlot ...

Ik haal de namen van mijn zoons soms ook door elkaar - zeker toen we met Corona elkaar een tijdje niet zagen.
Verder vind ik Veerle recht voor de vuist - net zoals Sam - maar ik vind haar opmerkingen niet sociaal ongefilterd.
Dat ze vaak 'iets vergeet' is ook meestal ook wel om Frank bij haar dagelijkse doening te betrekken, zo heeft ze iets om tegen hem te zeggen of om bij hem langs te komen.
En dat rummikuppen, misschien gunt ze Frank gewoon graag zijn 'overwinning' omdat hij het anders al moeilijk genoeg heeft?

Het kunnen natuurlijk voortekenen zijn, maar ik hoop van niet.
Thuis mag gezellig blijven. (Of terug worden - daar ben ik nog niet helemaal uit )

Ik vind het ook niet nodig dat er aan de lopende band allerlei ziektes en andere problemen uit de samenleving onder de loep genomen moeten worden.
Het kan wel eens nuttig zijn als het goed uitpakt, maar te veel is te veel.

PieterVdG schreef: za 18 jun 2022, 10:31 Lijkt mij duidelijk dat voor Veerle de verhaallijn van (jong)dementie is weggelegd. Joren verwarren met Bill, haar sociaal ongefilterde opmerkingen, het rummikuppen dat niet vlot ...

Maar nee ! Het is zoals Satine zegt , gewoon een naam verwisselen , overkomt iedereen wel eens en verder doet ze alles om Frank uit zij vreselijk humeur te sleuren .

Inderdaad, eens met nounake!
En we mogen ook niet vergeten dat Veerle pas nog onder narcose is geweest voor haar operatie, dat kan ook wel een rol spelen.

Allez, nog meer miserie

Ik weet niet of anderen zich ook die vraag stellen...

Maar de stap van "verstrooid zijn" naar serieus dement aan het worden gaat toch wel bijzonder snel. Ze heeft niks onthouden uit Marianne's boek, ze denkt 's nachts dat het nog dag is, ze "komt thuis" in de flat van Frank & Simonne, ze vindt allerlei dingen niet terug...

Op dit tempo haalt ze zelfs de seizoensfinale niet meer.

Ik vind ook dat het heel snel gaat.
Niet dat ik er ervaring mee heb (gelukkig) maar ik dacht dat zoiets toch trager ging.
Maar het is Thuis natuurlijk, waar tussen 'van een dak willen springen' en 'weer fluitend door het leven gaan', amper een paar weken zit.
Niet dat ik uitkijk naar deze verhaallijn.

satine schreef: za 10 sep 2022, 18:39 Ik vind ook dat het heel snel gaat.
Niet dat ik er ervaring mee heb (gelukkig) maar ik dacht dat zoiets toch trager ging.

Hier wel wat ervaring met die materie jammer genoeg, en ik moet zeggen dat de snelheid van achteruitgang bij dementie kan variëren. Mensen kunnen heel lang wat licht vergeetachtig blijven, en dan ineens heel hard terugvallen als er bijvoorbeeld een sterke verandering in hun leven plaatsvindt.
Je ziet dat bijvoorbeeld heel goed wanneer iemand vanuit zijn/haar eigen woning naar een verzorgingshuis verhuist.

En ook situaties die Veerle nu meemaakt (narcose toegediend krijgen en tijdelijk inwonen bij haar dochter), kunnen er wel voor zorgen dat de Alzheimer in een rap tempo terrein wint, helaas...

Toen ik zei dat ik er (gelukkig) geen ervaring mee had, bedoelde ik eigenlijk ikzelf (nog) niet en ik hoop dat dit zo blijft.
Ik heb het wel bij mijn vader gezien en of dat snel ging weet ik eigenlijk niet.
Wij hadden nooit een goede band en toen de dementie bij hem doorzette, heeft hij iedereen buiten gegooid.
Bel weg, brievenbus dichtgeplakt, telefoon afgesloten. Hij heeft toen toch nog een aantal jaren zelfstandig gewoond.

Maar het gaat hier over Veerle, gelukkig is zij goed omringd door mensen die haar graag zien en van wie ze geen betutteling wil, maar van wie ze wel weet dat die haar goed (zullen) verzorgen.
Dat scheelt natuurlijk, hopelijk blijft ze die hulp aanvaarden, want dat is lang niet altijd het geval.

Ik weet niet of Sam iets merkt aan haar moeder, maar ik denk toch dat je niet in discussie moet gaan als zo iemand iets zegt dat niet klopt.
Mensen die dement zijn moet je niet steeds verbeteren.En net als Satine heb ik daar ervaring mee. Mijn moeder was een ernstige Alzheimerpatiënte.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat een dokter de resultaten van een onderzoek per brief opstuurt zonder ze met de patiënt te bespreken, en al zeker niet als het over delicate ziektebeelden als dementie gaat.

Hier krijg je aan het eind van je onderzoek een brief met de link naar een site waar je met een login en wachtwoord binnen de zoveel uren het resultaat kan bekijken.
Het is dan de bedoeling dat je met de huisarts contact opneemt om een en ander verder te bespreken.